5η Ιουνίου, Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος. Ε, και;
Στη Natura nrg, πιστεύουμε πως δεν υπάρχουν περιθώρια για γιορτές, μιας και το περιβάλλον στην Ελλάδα βάλλεται από παντού. Το καλοκαίρι έφτασε και σε λίγους μήνες, απλώς θα κάνουμε έναν ακόμη δακρύβρεχτο απολογισμό των χιλιάδων στρεμμάτων καμένου δάσους. Καμιά κουβέντα, καμιά πρωτοβουλία τώρα. Απλώς αναμένουμε την καταστροφή που συμβαίνει κάθε χρόνο. Φταίει η κρίση ή η έλλειψη παιδείας;
♦ του Απόστολου Σταϊκου
Μνημόνιο και περιβάλλον
Ο πολιτισμός και το περιβάλλον είναι οι δύο μεγάλοι χαμένοι της οικονομικής κρίσης. Θεωρούνται «πολυτέλεια», τώρα που «ο κόσμος χάνεται..». Σε κάποιο μακρινό και αόριστο μέλλον, η πολιτεία θα ασχοληθεί και θα διορθώσει τα κακώς κείμενα. Βεβαίως, μια τέτοια θέση δεν εκφράζεται δημόσια. Είναι όμως γνωστό πως η οικολογία και το περιβάλλον ποτέ δεν υπήρξαν στην κορυφή της όποιας κυβερνητικής ατζέντας. Τα τελευταία 3-4 χρόνια, με επιχείρημα την οικονομική δυσπραγία «δεν κουνιέται φύλλο» και όσοι μιλούν για την προστασία της καρέττα – καρέττα και των αδέσποτων ζώων θεωρούνται γραφικοί.
Ακόμη και η ανάπλαση του κέντρου της Αθήνας (Rethink Athens) είναι μια ιδιωτική πρωτοβουλία του ιδρύματος Ωνάση που η πολιτεία αγκάλιασε στην πορεία. Περιμένουμε με αγωνία την υλοποίηση του έργου.
Προσπαθώντας να συνοψίσουμε τις δηλώσεις, πολιτικών και επιστημόνων που κάθε χρόνο γίνονται στις 5 Ιουνίου, θα λέγαμε πως: «Το περιβάλλον δεν είναι «πολυτέλεια», αλλά αντίθετα αποτελεί σημαντικό και ουσιαστικό κομμάτι της λύσης για την έξοδο από την οικονομική κρίση».
Πόσοι από εμάς μπορούν να διαφωνήσουν με μια τέτοια άποψη; Πώς μεταφράζεται όμως σε πράξεις κάτι τέτοιο; Ένα κράτος που ποτέ δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το περιβάλλον, απλώς «στολίζεται και βγαίνει» για να γιορτάσει την παγκόσμια ημέρα. Πολυάριθμες εκδηλώσεις, ομιλίες, δελτία τύπου και άρθρα απλώς υπογραμμίζουν την αποτυχία πολιτείας και πολιτών. Βεβαίως διατυπώνονται ευχές και κάποιες προτάσεις, αλλά οι καταδικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου προσγειώνουν στην πραγματικότητα και τους πιο αισιόδοξους.
Η Ελλάδα δεν εφαρμόζει την κοινοτική περιβαλλοντική νομοθεσία, καθυστερεί, αναζητά δικαιολογίες και καλείται να πληρώσει υψηλά πρόστιμα.
Για τα σκουπίδια
Στα μέσα Φεβρουαρίου, ο επίτροπος Περιφερειακής Πολιτικής Γιοχάνες Χαν επισκέφθηκε την παράνομη χωματερή της Τρίπολης, που εδώ και μια δεκαετία, όλο κλείνει κι όλο μένει ανοιχτή. Ο Ευρωπαίος αξιωματούχος έπαθε σοκ όταν αντίκρισε αυτό τον απέραντο σκουπιδότοπο και αποφάσισε να στείλει μια επιστολή στον Έλληνα πρωθυπουργό. Μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Η επικίνδυνη κατάσταση με τις παράνομες χωματερές, καθώς και οι καθυστερήσεις στην αξιοποίηση κοινοτικών κονδυλίων θέτουν εν αμφιβόλω την ικανότητα και αποδοτικότητα της διοίκησης στον τομέα διαχείρισης απορριμμάτων. Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει σημαντική πρόοδος εξαιτίας της έλλειψης συντονισμού, των αλληλοεπικαλυπτόμενων αρμοδιοτήτων, καθώς και της απουσίας πολιτικής βούλησης για τη λήψη μέτρων», υπογραμμίζει ο Γιοχάνες Χαν.
Στο στόχαστρο του επιτρόπου βρίσκονται οι 396 ανεξέλεγκτες χωματερές, εκ των οποίων οι 78 είναι ακόμη ενεργές. Μπορεί 318 να έχουν κλείσει, αλλά δεν έχουν ακόμη αποκατασταθεί παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει παραπεμφθεί για την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο από το 2003…
Εσύ και εγώ
Όποιος έχει μεγαλώσει σε χωριό, ξέρει τι συμβαίνει με τις παράνομες χωματερές. Δεν υπάρχει ρέμα και λόφος που να μην έχει μετατραπεί σε χωματερή για τις επιχειρήσεις της περιοχής ακόμα και για τους κατοίκους, όταν πρόκειται για ογκώδη αντικείμενα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί λοιπόν να βάλει τέλος σε μια πρακτική που είναι αποδεκτή από τις τοπικές κοινωνίες και ανεκτή από το κράτος για δεκαετίες.
Η αλήθεια είναι πως το περιβάλλον ποτέ δεν απασχόλησε το μέσο Έλληνα. Στη χώρα μας έχουν χτιστεί εκατοντάδες χιλιάδες αυθαίρετα και βεβαίως οι εργάτες δεν δούλευαν μόνο μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα. Πόσοι από εμάς, τηλεφώνησαν στην αστυνομία όταν είδαν να ξεφυτρώνει μια βιλίτσα στην καρδιά του δάσους; Δυστυχώς ελάχιστοι. Δεν μπορεί να χτίστηκαν πολιτείες ολόκληρες σε δάση, παραλίες και νησιά και ο κάτοικος, ο περαστικός, ο επισκέπτης να μην κατάλαβε τίποτα..
Οι δάσκαλοι μας είπαν πως πρέπει «να αγαπάμε και να φροντίζουμε το περιβάλλον», αλλά δεν μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι η ζωή μας εξαρτάται από «τη ζωή της φύσης» (αγάπη και πρέπει δεν πάνε μαζί). Μάλλον δεν φταίνε οι ίδιοι οι δάσκαλοι. Κανείς δεν τους δίδαξε τι σημαίνει στην πράξη αγάπη για το περιβάλλον, οπότε έμειναν αυτοί στις λέξεις και εμείς στην ίδια τάξη.
Σημαντικό μερίδιο ευθύνης φέρουν και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και κυρίως η τηλεόραση. Ασχολούνται ελάχιστα με περιβαλλοντικά ζητήματα και μόνο όταν υπάρχει καυγάς και εικόνες καταστροφής. Βέβαια, αν ένα λευκό τιγράκι γεννήσει σε κάποιο ζωολογικό κήπο μακριά από την Ελλάδα, θα βρει λίγα δευτερόλεπτα στο τέλος κάποιου δελτίου ειδήσεων. Το λιώσιμο των πάγων στον Βόρειο Πόλο προσφέρει δυνατές εικόνες και μάλλον καθηλώνει τον Έλληνα τηλεθεατή, που όμως δεν έχει κατανοήσει γιατί λιώνουν οι πάγοι και τι σημαίνει αυτό για τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του.
Βεβαίως, η τηλεόραση δεν είναι πανεπιστήμιο, ούτε φροντιστήριο. Έχει όμως ευθύνη και ρόλο. Δημόσιες συχνότητες χρησιμοποιούν οι τηλεοπτικοί σταθμοί και πρέπει να «περνάνε» κάποια μηνύματα.
ΥΠΕΚΑ εδώ, ΥΠΕΧΩΔΕ εκεί…
- Ο Γιώργος Σουφλιάς ως υπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (ΠΕΧΩΔΕ), ασχολήθηκε πολύ με τα δημόσια έργα και ελάχιστα με το περιβάλλον.
- Η Τίνα Μπιρμπίλη ήθελε, αλλά δεν γνώριζε και δεν κατάφερε να μάθει τα παιχνίδια της πολιτικής.
- Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έμεινε για λίγο και μάλλον βολεύτηκε μετά την περιπετειώδη αποχώρησή του από το υπουργείο Οικονομικών.
- Ο νυν υπουργός Ευάγγελος Λιβιεράτος, ποιος είναι;
Θυμάται κανείς μια δήλωσή του, ένα θέμα με το οποίο ασχολήθηκε, μια πρωτοβουλία του που κουβεντιάστηκε και μας έκανε να προβληματιστούμε; Βιογραφικό διαθέτει και βεβαίως το έργο ενός υπουργού δεν μετριέται με τηλεοπτικές εμφανίσεις, ανακοινώσεις και μακέτες.
Αν όμως βγούμε στο δρόμο και ρωτήσουμε 15 πολίτες «ποιος είναι σήμερα ο υπουργός περιβάλλοντος, ενέργειας και κλιματικής αλλαγής στην Ελλάδα» πιστεύει κανείς, ότι θα απαντήσουν σωστά πάνω από τρεις;
Η πολιτική εφαρμόζεται από ανθρώπους και οι αποφάσεις φέρουν υπογραφή. Όταν οι πολίτες αγνοούν ακόμη και το όνομα του επικεφαλής της προσπάθειας για την προστασία του περιβάλλοντος, τότε μάλλον κάτι δεν γίνεται σωστά.
Πέρα όμως από τη σημερινή κατάσταση, το συγκεκριμένο υπουργείο, πολλές φορές φιλοξένησε τις καραμπόλες ενός ανασχηματισμού και σπάνια ανθρώπους που γνώριζαν τα προβλήματα και ενδιαφέρονταν πραγματικά για το περιβάλλον. Η οικολογία κοσμεί τα προεκλογικά φυλλάδια των κομμάτων, με ωραίες φωτογραφίες και μεγάλα λόγια, που όμως αποδεικνύονται κούφια.
Το χαμένο νόημα
- Παγκόσμια Ημέρα Δημόσιας Τουαλέτας (19 Νοεμβρίου)
- Παγκόσμια Ημέρα Μπριζόλας και Πεολειχίας (14 Μαρτίου)
- Παγκόσμια Ημέρα Σπουργιτιού (20 Μαρτίου)
- Παγκόσμια Ημέρα κατά της Δίαιτας (20 Μαϊου)
- Παγκόσμια Ημέρα Αυγού (11 Οκτωβρίου)
Κάθε μια έχει τη σημασία της, αλλά μήπως δίπλα στα ξερά καίγονται και τα χλωρά; Τα τελευταία χρόνια έχουν θεσπιστεί παγκόσμιες ημέρες για ό,τι πιο απίθανο και περίεργο, με αποτέλεσμα κάποια πολύ σημαντικά ζητήματα να υποβαθμίζονται και ίσως να γελοιοποιούνται. Πλέον, οι παγκόσμιες ημέρες έχουν χάσει το νόημά τους και τη χρησιμότητά τους. Η Παγκόσμια Ήμερα Περιβάλλοντος είναι μια καλή ευκαιρία για δημόσιες σχέσεις και εκδηλώσεις ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης. Συνήθως με κρατικό χρήμα.
Η πικρή αλήθεια είναι πως μια παγκόσμια ημέρα δεν αλλάζει κάτι, ούτε αποτελεί έναυσμα για μια νέα αρχή. Και πώς να γίνει κάτι τέτοιο, όταν τις υπόλοιπες 364 μέρες το περιβάλλον «φωνάζει» και ζητά την προσοχή μας, μα εμείς δεν ακούμε, δεν βλέπουμε, δεν νοιαζόμαστε..
Πηγή: NaturaNrg #39
