Υπολογίζεται ότι πάνω από 40% των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας υποφέρουν από κάποια μορφή δυσμηνόρροιας, ενώ τουλάχιστον 10-12% των γυναικών καθηλώνονται για τουλάχιστον ένα 24ωρο, μην μπορώντας να ανταπεξέλθουν στις καθημερινές τους υποχρεώσεις, καθιστώντας τη χρήση αναλγητικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων απόλυτα αναγκαία.
του Σπύρου Α. Κυβέλλου, Ιατρός Ομοιοπαθητικός, Γ.Γ. Έρευνας Διεθνούς Ακαδημίας Κλασικής Ομοιοπαθητικής
Με τον όρο δυσμηνόρροια περιγράφουμε το σύνολο των επώδυνων συμπτωμάτων που βιώνει η γυναίκα κατά τη διάρκεια, αλλά και λίγο πριν της εμμήνου ρύσεως. Ως προεξάρχον σύμπτωμα εμφανίζεται το έντονο κοιλιακό άλγος, οξύ και συχνά σαν κράμπες που υπερβαίνει κατά πολύ την απλή αναμενόμενη ενόχληση και εμποδίζει τη γυναίκα στην καθημερινή της δραστηριότητα κατά τη διάρκεια των ημερών αυτών.
Πρωτοπαθής + Δευτεροπαθής Δυσμηνόρροια
Ο υπερβολικός αυτό πόνος οφείλεται στη σύσπαση των μυών της μήτρας λόγω της παραγωγής προσταγλανδινών από αυτήν. Η παραγωγή αυτή είναι μεγαλύτερη τις πρώτες ημέρες της περιόδου και μειώνεται σταδιακά. Έτσι ο πόνος έχει και αυτός την αντίστοιχη χρονική κατανομή, ξεκινά λίγο πριν την έναρξη της περιόδου, στο κατώτερο τμήμα της κοιλιάς, αρχίζει να κάνει εξάρσεις και υφέσεις σαν κωλικός, και κορυφώνεται συνήθως την πρώτη ή τη δεύτερη ημέρα της εμμήνου ρύσεως. Στην κορύφωση παίρνει το χαρακτήρα πόνου κράμπας και συχνά συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα όπως κεφαλαλγία, ζάλη, παράδοξες διαταραχές της εντερικής λειτουργίας κ.ά.
Την παραπάνω εικόνα τη συναντούμε στη λεγόμενη πρωτοπαθή δυσμηνόρροια, στις περιπτώσεις δηλαδή που δεν υπάρχει κάποια άλλη γυναικολογική διαταραχή ή νόσος, για αυτό και η εμφάνισή της ξεκινά συνήθως νωρίς, σε μικρότερες ηλικίες και συνοδεύει μεγάλο μέρος της αναπαραγωγικής ηλικίας της γυναίκας, ή το σύνολό της. Αντίθετα σε λιγότερες περιπτώσεις, εμφανίζεται η δευτεροπαθής δυσμηνόρροια, που αφορά περιπτώσεις που συνυπάρχει κάποια γυναικολογική νόσος. Εδώ τα συμπτώματα εμφανίζονται πολύ αργότερα συνήθως στην ορμονική ζωή της γυναίκας, η διάρκεια του πόνου είναι μεγαλύτερη και μπορεί να διαρκέσει και μετά το πέρας της περιόδου. Συνήθως εμφανίζονται και άλλα συμπτώματα που διαγνωστικά θα οδηγήσουν στη γυναικολογική νόσο που συνυπάρχει, με κυριότερη την ενδομητρίωση.
Από πλευράς συμβατικής θεραπείας, συνήθης είναι η χρήση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων που αναστέλλουν τη σύνθεση των προσταγλανδινών, ενώ παράλληλα χορηγούνται αναλγητικά και σπασμολυτικά. Η απαιτούμενη ωστόσο συστηματική λήψη τους, σε κάθε έμμηνο ρύση, και οι παρενέργειες που μπορεί τα φάρμακα αυτά να έχουν τόσο στο γαστρεντερικό όσο και στο αιμοποιητικό σύστημα, αναγκάζουν τις γυναίκες με δυσμηνόρροια, ιδιαίτερα πρωτοπαθούς τύπου, να αναζητήσουν εναλλακτικές μορφές θεραπείας.
Η Ομοιοπαθητική θεραπεία αποδεδειγμένα μπορεί να προσφέρει σημαντική θεραπευτική δράση στη δυσμηνόρροια.
Όπως γνωρίζετε, συνηθίζουμε να λέμε ότι στην Ομοιοπαθητική Ιατρική θεραπεύουμε τον ασθενή και όχι μόνο την ασθένεια. Αυτό το θεραπευτικό αξίωμα λαμβάνει στις ημέρες μας σημαντικές διαστάσεις, όταν είναι πλέον αδιαμφισβήτητη η αναγκαιότητα εξατομικευμένης θεραπείας, κατά νόσημα μεν, κατά άτομο δε. Οι σύγχρονες τάσεις της συμβατικής Ιατρικής κατευθύνονται προς την εξατομίκευση της εκάστοτε θεραπείας, αφού είναι πια στατιστικά επιβεβαιωμένο ότι αυτή υπερτερεί σε πλεονεκτήματα, γεγονός που η Ομοιοπαθητική Ιατρική πρεσβεύει και αξιοποιεί επιτυχώς.
Η συμπτωματολογία της δυσμηνόρροιας είναι εν πολλοίς κοινή σε πολλές γυναίκες. Οι πόνοι που λαμβάνουν αφενός τη μορφή κωλικοειδούς άλγους και στη συνέχεια κραμπών, αναγκάζουν συχνά τις γυναίκες να χρησιμοποιούν θερμά επιθέματα ή θερμοφόρες και να διπλώνονται πιέζοντας το κάτω μέρος της κοιλιάς προς ανακούφιση. Αυτή η εικόνα στη συνέχεια εξατομικεύεται ανάλογα με το είδος του πόνου, τους παράγοντες που επιτείνουν ή ανακουφίζουν το άλγος, τα συνοδά συμπτώματα από άλλα συστήματα, όπως το γαστρεντερικό ή το αγγειακό, καθώς επίσης και από την ιδιαίτερη συμμετοχή του ψυχικού παράγοντα στη βίωση των συμπτωμάτων αυτών.
Στην Ομοιοπαθητική Ιατρική ακολουθείται μία ιεραρχία στην αξιολόγηση των συμπτωμάτων, που συνεισφέρει και στη μέγιστη επιτυχία της. Κατά την ιεραρχία αυτή, περισσότερο βαθμό αξιολόγησης θα λάβουν τα ιδιαίτερα ψυχικά συμπτώματα που συνοδεύουν την εικόνα ενός συνδρόμου, καθώς και τα σωματικά εκείνα συμπτώματα που είναι παράδοξα και μη αναμενόμενα (peculiar).
Στοχευμένη και εξατομικευμένη αγωγή
Ας δούμε λίγο πιο καθαρά αυτήν τη διαφορά. Ενώ για παράδειγμα, οι πόνοι σε κάθε περίπτωση παίρνουν τη μορφή κωλικών ή κραμπών όπως είπαμε, το να χορηγήσουμε σε όλες τις γυναίκες σαν ρουτίνα ένα ομοιοπαθητικό σκεύασμα που ταιριάζει με την κοινή αυτή συμπτωματολογία, θα ανακουφίσει μερικώς κάποιες από αυτές, χωρίς όμως να τις θεραπεύσει από τη χρονιότητα του συνδρόμου. Εάν όμως παρατηρήσουμε προσεκτικά όλη την εικόνα των συμπτωμάτων, θα βρούμε στοιχεία που θα μας βοηθήσουν στη στοχευμένη και εξατομικευμένη Ομοιοπαθητική αγωγή.
Ένα απλό παράδειγμα:
Σε γυναίκα που ο πόνος συνοδεύεται από έντονο εκνευρισμό, δυσθυμία και επιθυμία να μην ενοχλείται από κανέναν, θα δώσουμε τελείως διαφορετικό φάρμακο από ό,τι σε μία άλλη η οποία κατά τη διάρκεια της δυσμηνόρροιας διακατέχεται από έντονη ευσυγκινησία, παράπονο και ανάγκη παρέας και παρηγοριάς.
Η αγωγή στις δύο αυτές περιπτώσεις θα είναι διαφορετική, ακόμα και εάν τα φυσικά συμπτώματα του πόνου είναι ακριβώς τα ίδια. Αυτό συμβαίνει διότι, νομοτελειακά, η ιεράρχηση των ψυχικών χαρακτηριστικών υπερτερεί των σωματικών, μια που ενώ τα δεύτερα αντανακλούν σε βιοχημικούς δείκτες φλεγμονής, τα πρώτα, τα ψυχικά δηλαδή συμπτώματα, αντανακλούν σε διαφορετικά επίπεδα νευρο-διαβιβαστών που επηρεάζονται κάθε φορά από τις ορμονικές μεταβολές. Η ίδια εξατομικευμένη θεραπευτική στόχευση θα συμβεί και στην περίπτωση που η γυναίκα παρουσιάζει κατά τη δυσμηνόρροια, κάποια σωματικά παράδοξα συμπτώματα. Για παράδειγμα, μια γυναίκα που κατά τη διάρκεια του έντονου άλγους, θέλει να κινείται συνέχεια για ανακούφιση, όχι να διπλώνεται αλλά να τεντώνεται, θέλει να βάζει παγωμένα επιθέματα αντί για ζεστά και ούτω καθεξής.
Κάθε σύμπτωμα που έχει μια «εξατομικευμένη παραδοξότητα» που προσδίδει ιδιαιτερότητες στην κλινική εικόνα της ασθενούς, τόσο σε σωματικό αλλά ιδιαίτερα σε ψυχο-διανοητικό επίπεδο, ενώ στη συμβατική ιατρική παραμένει αναξιοποίητο, αντίθετα στην Ομοιοπαθητική Ιατρική θα καθορίσει τη χορήγηση επιτυχημένης θεραπείας.
Εδώ πρέπει να τονιστεί κάτι που έχουμε συχνά αναφέρει σχετικά με τις δυνατότητες της Ομοιοπαθητικής θεραπείας. Η βέλτιστη προσφορά της δεν εξαντλείται στην απόδοση θεραπείας, αλλά στη διεκδίκηση ίασης. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάθε φορά που μια γυναίκα με δυσμηνόρροια λαμβάνει εξατομικευμένη Ομοιοπαθητική θεραπεία, και αντιμετωπίζει με επιτυχία τα μηνιαία συμπτώματά της, οδηγείται σταδιακά και στην πλήρη μόνιμη εξάλειψη αυτών. Ας δούμε γιατί συμβαίνει αυτό.
Από τη στιγμή που η επιλογή του σωστού φαρμάκου γίνεται βάσει του συνόλου των συμπτωμάτων των ασθενών, αυτό σημαίνει ότι η θεραπεία δεν επεμβαίνει στην ανακούφιση του πόνου, αλλά στη βαθύτερη ρύθμιση των νευρορμονικών παραμέτρων που είναι υπεύθυνες για την υπερβολική παραγωγή προσταγλανδινών στη φάση της εμμήνου ρύσεως. Έτσι κάθε φορά, σε κάθε καταμήνιο κύκλο, που υπάρχει βελτίωση των επίπονων συμπτωμάτων, με το σωστό Ομοιοπαθητικό φάρμακο, αυτό δεν συμβαίνει επειδή απλά καταστείλαμε τα συμπτώματα, αλλά επειδή οδηγούμε σταδιακά τον οργανισμό να ελέγχει ο ίδιος και να εξισορροπεί σταδιακά την παραγωγή των προσταγλανδινών.
Σταδιακά ο οργανισμός με την εκπαίδευση αυτή θα οδηγηθεί στον πλήρη έλεγχο, αλλάζοντας και επαναπροσδιορίζοντας όλο το νευρο-ορμονικό υπόστρωμα που οδηγεί σε αυτήν την υπερπαραγωγή. Έτσι επέρχεται σταδιακά η μόνιμη ίαση.
Οι ασθενείς των παραπάνω παραδειγμάτων, ύστερα από την επιτυχημένη σωστή Ομοιοπαθητική αγωγή, το πρώτο που θα παρατηρήσουν ταυτόχρονα με τη μείωση των συμπτωμάτων του πόνου, είναι και η αξιοσημείωτη βελτίωση στα συναισθηματικά συμπτώματα του εκνευρισμού ή της ευσυγκινησίας αντίστοιχα. Οι αλλαγές αυτές είναι οι κλινικές αποδείξεις της νέας ομοιοστασίας σε νευρο-ορμονικό επίπεδο που έχει επιτύχει ο οργανισμός, με τη βοήθεια της βαθιάς συνολικής Ομοιοπαθητικής αγωγής.
Τα παραπάνω είναι απλές πληροφορίες, για να κατανοήσουμε λίγο καλύτερα την πάγια προσέγγιση της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής, να θεραπεύσει τον ασθενή και όχι μόνο την ασθένεια. Τα αποτελέσματα αυτής της προσέγγισης τα βλέπουμε σε εκατομμύρια γυναίκες σ’ όλον τον κόσμο που εμπιστεύονται την πρόληψη και διατήρηση της υγείας τους στη σημαντική αυτή θεραπεία.
Πηγή: www.naturanrg.gr
