Σύμφωνα με στοιχεία που δίνει σε δημοσιότητα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, επισημαίνεται με σημαντική αύξηση του άσθματος. Συγκεκριμένα, το 15% των Ευρωπαίων υποφέρουν από άσθμα ενώ το πρόβλημα είναι πολύ συχνό στα παιδιά: 4 – 15% στις αναπτυγμένες χώρες ενώ ο αντίστοιχος δείκτης για τις αναπτυσσόμενες χώρες είναι μόνο 3%. Πράγματι, αποτελεί το πιο συχνό νόσημα της παιδικής ηλικίας (10 – 15%) υπεύθυνο για το μεγαλύτερο ποσοστό των σχολικών απουσιών ετησίως, [μόνο για την Ελλάδα οι απουσίες οι οφειλόμενες στο άσθμα υπολογίζονται στις 600.000 ετησίως!…]
Σπύρος Α. Κυβέλλος – Ιατρός, Γ.Γ. Έρευνας Διεθνούς Ακαδημίας Κλασικής Ομοιοπαθητικής • www.vithoulkas.com • www.homeopathy.gr • www.classical-homeopathy.gr
Το άσθμα είναι χρόνια φλεγμονώδης νόσος των αεραγωγών. Η χρόνια φλεγμονή σχετίζεται με “βρογχική υπεραντιδραστικότητα”, με την ανάπτυξη, δηλαδή, μιας ευαισθησίας των βρόγχων, που οδηγεί σε επαναλαμβανόμενα επεισόδια συριγμού, δύσπνοιας, αίσθησης βάρους στο στήθος και βήχα, ιδιαίτερα τη νύχτα ή νωρίς το πρωί. Αυτά τα επεισόδια συνοδεύονται συχνά από απόφραξη των βρόγχων, η οποία συνήθως αναστρέφεται μετά από επείγουσα θεραπεία.
Υπολογίζεται ότι περίπου 300 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο πάσχουν από άσθμα. Η συχνότητα εμφάνισης της νόσου διαφέρει από χώρα σε χώρα και κυμαίνεται από 1-18%, και είναι αυξανόμενη τα τελευταία χρόνια. Οι θάνατοι από άσθμα, παγκόσμια, υπολογίζονται σε 250.000 ετησίως.
Ειδικά για το παιδικό άσθμα πρέπει να αναφέρουμε ότι προγνωστικοί παράγοντες επιμονής και βαρύτητας της νόσου στους μικρούς ασθενείς είναι οι εξής:
- βαρύτερα και συχνότερα επεισόδια βρογχόσπασμου στην προσχολική ηλικία,
- οικογενειακό ιστορικό άσθματος και αλλεργίας,
- αυξημένη ανοσοσφαιρίνη IgE ορού,
- πρώιμη ανάπτυξη θετικών δερματικών αλλεργικών τεστ,
- μεγάλη συχνότητα αναπνευστικών λοιμώξεων,
- καθώς και η ψυχολογική επιβάρυνση των παιδιών.
Τι επιδεινώνει το άσθμα;
Οι δύο βασικές κατηγορίες επιβαρυντικών παραγόντων είναι οι γενετικοί παράγοντες που υποδηλώνονται με την ύπαρξη μελών στην οικογένεια με άσθμα ή άλλες αλλεργίες και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες (π.χ. αλλεργιογόνα, καπνός τσιγάρου, μόλυνση του περιβάλλοντος, επαγγελματικές ουσίες που προκαλούν ευαισθητοποίηση των πνευμόνων), ενώ σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση του άσθματος στα παιδιά παίζει η αλληλεπίδραση που αναπτύσσεται μεταξύ των ιογενών λοιμώξεων που περνά κάθε φορά και της ατοπίας του, δηλαδή της αλλεργικής του προδιάθεσης.
Η διάγνωση του άσθματος στη βρεφική και πρώτη παιδική ηλικία είναι συχνά δύσκολη
λόγω της δυσκολίας της διενέργειας σπιρομετρικού ελέγχου. Συχνά επεισόδια συριγμού που βελτιώνονται μετά από χορήγηση εισπνεόμενων βρογχοδιασταλτικών και εισπνεόμενων κορτικοειδών αυξάνουν τις πιθανότητες ύπαρξης άσθματος.
Ιδιαίτερα, επεισόδια συριγμού συχνότερα από ένα το μήνα, συριγμός ή βήχας στο παιχνίδι, νυχτερινός βήχας σε περιόδους ελεύθερες από ιώσεις, συμπτώματα που συνεχίζουν να εμφανίζονται και μετά την ηλικία των 3 ετών, θέτουν με μεγάλη πιθανότητα τη διάγνωση του παιδικού άσθματος.
Η ομοιοπαθητική θεραπεία
Για την επιτυχημένη Ομοιοπαθητική θεραπεία του παιδικού άσθματος, σημαντική είναι η όσο το δυνατόν ταχύτερη έναρξη της θεραπείας. Η συνέχιση της θεραπείας και της παρακολούθησης επιβάλλεται όχι μόνο μέχρι πλήρους εξαφάνισης της αναπνευστικής ευαισθησίας του παιδιού, αλλά ως τη μόνιμη βελτίωση της υγείας του οργανισμού.
Η Ομοιοπαθητική Ιατρική εφαρμόζεται σε όλες τις ηλικίες, στα νεογνά, τα βρέφη, τα παιδιά, ακόμα και στην ενδομήτρια ζωή. Δεν προκαλεί εθισμό και δεν έχει παρενέργειες. Η Ομοιοπαθητική Ιατρική έχει βασική αρχή τη χορήγηση υπερ-αραιωμένων φυσικών διαλυμάτων που έχουν ως στόχο την ανοσο-διέγερση και ανοσο-τροποποίηση της άμυνας του ανθρώπινου οργανισμού. Δεν στοχεύει στην καταστολή του συμπτώματος, βλέπει το σύμπτωμα σαν προσπάθεια του οργανισμού να πετύχει ομοιοστασία, ως εκ τούτου, στοχεύει στην ίαση του ασθενούς και όχι μόνο στην καταστολή των συμπτωμάτων μίας ασθένειας. Η συμβολή της στη θεραπεία του βρεφικού και παιδικού άσθματος αναδεικνύεται καθημερινά στην κλινική πράξη.
Στην Ομοιοπαθητική πρακτική υπάρχει μία πλήρης διερεύνηση του ανοσολογικού και ψυχοδιανοητικού προφίλ του παιδιού, ώστε να διαλευκανθούν όλοι οι εκλυτικοί και αιτιολογικοί παράγοντες του παιδικού άσθματος. Σημαντική στην καθημερινή κλινική πράξη είναι η συσχέτιση των δερματικών αλλεργικών εκδηλώσεων του ασθενούς με τα ασθματικά συμπτώματα.
Δερματική ευαισθησία και άσθμα
Από πολύ παλιά είχε επισημανθεί από τους Ομοιοπαθητικούς γιατρούς η ευθεία συσχέτιση των δερματικών προβλημάτων με τα συμπτώματα του άσθματος. Και η παρατήρηση είναι απλή και σαφής: Όσο πιο πολύ καταπιέζονται τα δερματικά συμπτώματα τόσο επιδεινώνονται τα αναπνευστικά συμπτώματα, ενώ αντίθετα: όταν εκτονώνεται στην επιφάνεια η δερματική ευαισθησία του ασθενούς μας, τότε μειώνονται τα αντίστοιχα αναπνευστικά του προβλήματα.
Έτσι, συχνότατα στην ομοιοπαθητική πράξη βλέπουμε ότι τη βελτίωση του μικρού ασθματικού ασθενούς μας συνοδεύει επιδείνωση ή επανεμφάνιση των παλιών δερματικών προβλημάτων τα οποία είχαν καταπιεστεί προηγουμένως. Αυτό όμως δεν πρέπει να θορυβεί τους γονείς, αντίθετα θα πρέπει να αισθάνονται ικανοποιημένοι, γιατί το γεγονός αυτό δείχνει ότι συντελείται μια θεραπευτική διαδικασία σε βάθος και το μέλλον του παιδιού τους διαγράφεται πλέον ευνοϊκότερο.
Ο στόχος της Ομοιοπαθητικής θεραπείας στο παιδικό άσθμα δεν είναι μόνο η θεραπεία, αλλά η πλήρης ίαση, αντίθετα με τη συμβατική θεραπεία, η οποία εξαντλείται στη συμπτωματική αντιμετώπιση του προβλήματος μέσω της χρόνιας προληπτικής χορήγησης κυρίως κορτικοστεροειδών για την πρόληψη υποτροπών.
