Αστικοί λαχανόκηποι και οπωρώνες ως αντίδοτο στην κρίση! Ο Δήμος Ηρακλείου στην Αττική αποφάσισε φέτος να μπολιάσει τις νεραντζιές που υπάρχουν σε αφθονία στους δρόμους του προκείμενου να διαθέσουν λεμόνια για τους δημότες, φυσικά δωρεάν. Περιμένουμε και από τους άλλους δήμους να μιμηθούν την σοφή κίνησή του!
Τα φωτεινά παραδείγματα των δήμων
Κάποτε οι αυλές ήταν γεμάτες λεμονιές. Τα λεμονάκια γίνονται όλο και πιο σπάνια, εξαφανίζονται το καλοκαίρι ή εμφανίζονται στα ράφια πασαλειμμένα με κερί και προέλευση από Αργεντινή, σε τιμές εξωφρενικές (ακόμα και μεγαλύτερη των 3 ευρώ ανά κιλό). Αιτία είναι ότι η εγχώρια παραγωγή δεν φτάνει πλέον να καλύψει τις ανάγκες μας -μετά από μια μεγάλη καταστροφή λόγω παγετού, έπεσε κατά 50%- 60%.
Δήμος Ηρακλείου
Σε μια μεσογειακή χώρα όπως η Ελλάδα, όπου τα λεμόνια θα έπρεπε κυριολεκτικά να κρέμονται από τα δέντρα, ο Δήμος Ηρακλείου στην Αττική αποφάσισε φέτος να μπολιάσει τις νεραντζιές που υπάρχουν σε αφθονία στους δρόμους του προκείμενου να διαθέσουν λεμόνια για τους δημότες, φυσικά δωρεάν. Κι αν η κίνηση του να δημιουργηθούν αστικοί οπωρώνες μοιάζει η πιο λογική ώστε να την υιοθετήσουν κι άλλοι δήμοι στην πραγματικότητα αυτό δεν συμβαίνει.
Δήμος Κορυδαλλού
Παράδειγμα ο Δήμος Κορυδαλλού ο οποίος παρά το γενικό αίτημα των πολιτών να μπολιάσει τις νεραντζιές του αρνήθηκε, λέγοντας ότι ο εν λόγω εμβολιασμός των δέντρων αυτών αντενδείκνυται γιατί θα μπορούσε να τα ξηράνει. Σε έναν κόσμο όπου η Κρίση βαθαίνει και βασικά αγαθά θα μπορούσαν να προσφέρονται δωρεάν στους πολίτες, μέρος της λύσης είναι να αξιοποιηθούν οι πόροι και ο αστικός χώρος, και φυσικά να εξαπλωθούν οι αστικοί λαχανόκηποι και οπωρώνες.
Δήμος Θεσσαλονίκης
Λαχανόκηποι όπως αυτοί της Θεσσαλονίκης και του ΑΠΘ υπάρχουν σε λίγους δήμους της Ελλάδας. Το φαινόμενο είναι διαδεδομένο σε πολλές πόλεις του κόσμου με μεγάλη κρίση όπως το Ντιτρόιτ, ενώ το κίνημα Food Is Free συνεχίζει την παράδοση των Αστικών Κήπων που αποτελεί παράδοση 150 χρόνων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση της Ευρώπης και της Αμερικής. Οι κήποι όχι μόνο προσφέρουν τα αγαθά που καλλιεργούν οι κάτοικοι σε άτομα που έχουν ανάγκη αλλά τις περισσότερες φορές καλλιεργούν βιολογικά προϊόντα. Κι όταν δεν υπάρχει γη, τα χωράφια μεταφέρονται ακόμα και σε ταράτσες, ή σε πλωτά μέσα.
Σε μια μεσογειακή χώρα όπως η δική μας περιμένουμε από τους Δήμους να λάβουν το μήνυμα άμεσα.
