Το βασικό πρόβλημα στη σύγχρονη εποχή που ζούμε, είναι η έλλειψη επικοινωνίας. Λίγο οξύμωρο αυτό, θα έλεγε κανείς, αν αναλογιστούμε ότι τώρα, περισσότερο από ποτέ, τα μέσα για την διευκόλυνση της επικοινωνίας μας είναι αμέτρητα και πολύ εύκολα διαθέσιμα. Δυστυχώς, όμως, έχει χαθεί η ουσιαστική επικοινωνία, εκείνη που κανείς αισθάνεται τον άλλο άνθρωπο παρόντα, διατεθειμένο να ακούσει και να βοηθήσει. Τα ερεθίσματα είναι πολλά, η πληροφορία ακόμη περισσότερη, όμως βλέπουμε παντού ανθρώπους απόμακρους, αδιάφορους, κλεισμένους στον εαυτό τους. Άνθρωποι που κινούνται σαν τα ρομπότ, κουρασμένοι, φοβισμένοι, ανήσυχοι που δρουν σαν υπνωτισμένοι σε κάθε τομέα της ζωής τους. Η αποξένωση και η μοναξιά είναι η μάστιγα της εποχής. – Δε με καταλαβαίνεις! –
Πώς ξεκινάει το πρόβλημα;
Εάν παρατηρήσουμε ανθρώπους να μαλώνουν, ανεξάρτητα από το είδος της σχέσης που έχουν (μητέρα-παιδί, σύντροφοι, συνάδελφοι κ.λπ.), ίσως να διακρίνουμε κάποια κοινά στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν: εγωισμός (εγώ είμαι καλύτερος από εσένα…), θυματοποίηση (με πληγώνεις, με κάνεις να υποφέρω…), φόβος έκθεσης (αν σου πω ότι υποφέρω θα το εκμεταλλευτείς…), υπερηφάνεια (δεν θα σου επιτρέψω να φερθείς σε εμένα έτσι…) κ.ά. Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να κάνουμε δήθεν προσπάθειες να επικοινωνήσουμε με μισόλογα, επικριτικότητα, θυμό και διάθεση να στριμώξουμε τον άλλο στη γωνία.
Μέσα από μία τέτοια προσέγγιση όμως, η επικοινωνία δεν μπορεί να είναι ουσιαστική και αποτελεσματική. Συχνά αποφεύγουμε να επικοινωνήσουμε, χτίζουμε τοίχους και προτιμούμε τη σιωπή από μία αποτυχημένη συνομιλία.
Έτσι, μένουν οι ανάγκες μας ανικανοποίητες, απομακρυνόμαστε από τους ανθρώπους ακόμη και του πολύ κοντινού μας περιβάλλοντος διαχωρίζοντας τη θέση μας, νιώθοντας θυμό, πικρία, απογοήτευση. Τελικά αυτό που χρειαζόμαστε πραγματικά καταλήγουμε να το εκφράζουμε σπάνια έως ποτέ.
Εγώ μιλάω και εσύ είσαι στον κόσμο σου!
Ακόμη και όταν προσπαθούμε να εκφράσουμε ό,τι μπορεί να μας προβληματίζει και να μας στεναχωρεί, αισθανόμαστε ότι ο άλλος δεν είναι παρών, ότι «μιλάμε στον τοίχο».
Εκείνο που λείπει πραγματικά είναι η επίγνωση, η δυνατότητα να είμαστε παρόντες σε ό,τι μας συμβαίνει τη δεδομένη στιγμή. Όταν δρούμε σαν να είμαστε έξω από το σώμα μας, κόβουμε το νήμα της υγιούς επικοινωνίας δια παντός. Αισθανόμαστε κουρασμένοι από την καθημερινότητα, την ένταση, το στρες που επιτρέπουμε καθημερινά να κατακλύζουν τη ζωή μας, χάνοντας έτσι πολύτιμες στιγμές ουσιαστικής και ποιοτικής επικοινωνίας με τους ανθρώπους γύρω μας.
Πώς επικοινωνώ ουσιαστικά;
Τα βασικά συστατικά της υγιούς επικοινωνίας είναι δύο:
- ακούμε τους άλλους με επίγνωση
- εκφραζόμαστε με ευγένεια και αγάπη
Εκείνο που είναι απαραίτητο για να αισθανθούμε ότι επικοινωνούμε και το βασικότερο ότι συνεννοούμαστε, είναι αρχικά να είμαστε κυριολεκτικά παρόντες, πνεύματι και σώματι. Ακούμε τον άλλο με την πρόθεση να τον αφήσουμε να εκφραστεί, να τον βοηθήσουμε να ανακουφιστεί από ό,τι το βασανίζει. Η συμπόνια μέσα μας χρειάζεται να είναι πάντα ενεργοποιημένη. Ακούμε όχι για να κρίνουμε ή για να κατηγορήσουμε. Η πρόθεσή μας είναι πάντα ο άλλος να υποφέρει λιγότερο. Εάν αισθανόμαστε θυμό, στρεφόμαστε μέσα μας, αναγνωρίζουμε το θυμό μας και τον αγκαλιάζουμε. Κοιτάζουμε ουσιαστικά τον άλλο άνθρωπο και κατανοούμε ότι κι εκείνος υποφέρει βαθιά. Τότε ο στόχος μας είναι να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να το βοηθήσουμε να πονάει λιγότερο. Παρατηρούμε με επίγνωση τη φύση των αντιλήψεών μας και διευρύνουμε την οπτική μας για να έχουμε τη δυνατότητα να δούμε ολόκληρη την εικόνα.
Μέσα μας συνυπάρχουν διάφορα συναισθήματα: αγάπη, κατανόηση, θυμό, φόβο, συμπόνια, θλίψη. Η ικανότητά μας να επικοινωνήσουμε, να συγχωρήσουμε και να αισθανθούμε συμπόνια συνυπάρχει με κάθε άλλο αρνητικό συναίσθημα. Χρειάζεται να έχουμε επίγνωση και να επιτρέπουμε στα θετικά στοιχεία μας να αναδυθούν και να μας βοηθήσουν να δομήσουμε υγιείς και ειλικρινείς σχέσεις υποκινούμενες από την αγάπη.
Το μυστικό είναι στην καρδιά
Κάθε φορά που επιλέγουμε να δούμε μέσα από την καρδιά, υποκινούμαστε από την αγάπη, την κατανόηση και τη συμπόνια. Μέσα από αυτό το πρίσμα οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους αποκτούν ποιότητα και βαρύτητα, μάς γεμίζουν με συναισθήματα αγάπης και χαράς. Όταν μπορούμε να είμαστε παρόντες με όλη μας την καρδιά σε μία σχέση -όποια κι αν είναι αυτή- όταν κατανοούμε ότι είμαστε όλοι ένα, μπορούμε πιο εύκολα να επικοινωνήσουμε. Επιτρέποντας στον εαυτό μας να εκφράσει με απόλυτη ειλικρίνεια και ευγένεια όσα αισθανόμαστε, νιώθοντας ότι ο άλλος είναι εκεί, παρών, έτοιμος να μας βοηθήσει, τότε ο πόνος μετριάζεται. Ερχόμαστε πιο κοντά και μοιραζόμαστε ολοένα και περισσότερα πράγματα. Χτίζουμε γέφυρες για να φέρουμε τους ανθρώπους πιο κοντά και μαζί προσπαθούμε με αγάπη να τις μεγαλώσουμε και να τις κάνουμε όσο πιο σταθερές γίνεται.
της Μαρίας Καυρολογάκη, θεραπεύτρια ananda energy healing
