Σε μια καθημερινότητα γεμάτη από κανόνες και πρέπει, υπάρχει η ανάγκη της έκφρασης και της μοναδικότητας. Οι freerunners το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό, εξερευνώντας τον κόσμο με πυξίδα τη δίψα τους για έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Και όταν αντιμετωπίζουν κούραση και δυσκολίες, δεν το βάζουν κάτω αλλά πεισμώνουν και προχωρούν… γιατί μόνο έτσι βρίσκουν την ελευθερία. Freerunning
♦ της Μαρίας Γκέκα
Tις πρώτες μέρες του Οκτώβρη οι κορυφαίοι freerunners του κόσμου, προσγειώθηκαν στα λευκά σπίτια και τα γραφικά σοκάκια της Σαντορίνης για να ζήσουν μια μοναδική εμπειρία με την αδρεναλίνη στα άκρα. Ναι, στις 3 Οκτωβρίου, η Σαντορίνη αποτέλεσε σημείο συνάντησης αθλητών ενός ιδιαίτερου αθλήματος, του freerunning ή παρκούρ όπως είναι περισσότερο γνωστό. Άνθρωποι από κάθε γωνιά του κόσμου μαζεύτηκαν για να θαυμάσουν «ιδιαίτερους» αθλητές να επιδίδονται σε εντυπωσιακά ακροβατικά πάνω στις στέγες των σπιτιών χρησιμοποιώντας τεχνικές που έχουμε δει δεκάδες φορές στη μεγάλη οθόνη σε ταινίες με καταδιώξεις.
Οι εικόνες πιο εντυπωσιακές από ποτέ. Ανάμεσα στους παγκοσμίου κλάσης αθλητές ο Έλληνας πρωταθλητής Δημήτρης Κυρσανίδης.
Η τέχνη της ελεύθερης φυγής
Aν ανατρέξουμε στο λεξικό θα δούμε ότι το freerunning είναι η η τέχνη της ελεύθερης σωματικής έκφρασης χωρίς περιορισμούς και όρια. Η τέχνη του να ξεπερνάς τα εμπόδια με το συντομότερο, αποτελεσματικότερο και ασφαλέστερο τρόπο, χρησιμοποιώντας μόνο το σώμα. Ο free-runner προπονείται ώστε να μπορεί να κινείται ελεύθερα στο περιβάλλον, αστικό ή μη, και να μπορεί να εκφράζει τον εαυτό του μέσω της διάδρασης με τα διάφορα αντικείμενα του χώρου.
Τα βασικά στοιχεία περιλαμβάνουν τρέξιμο, άλματα, και αναρρίχηση. Το freerunning είναι ένα σύστημα που βελτιώνει την ικανότητα άσκησης δύναμης, την ταχύτητα, την ευκινησία, το συντονισμό, την αντοχή, την ανθεκτικότητα, και την ακρίβεια. Προσφέρει ένα καλογυμνασμένο σώμα, ανεξαρτήτως επίπεδου εμπειρίας και βελτιώνει την ικανότητα της κίνησης, της εμπιστοσύνης στον εαυτό μας και προσφέροντας μια άλλη οπτική στο πώς βλέπουμε τον κόσμο.
Ιστορική διαδρομή
Το Parkour καθιερώθηκε τη δεκαετία του ‘80, και ως γενέτειρά του θεωρείται η Lisses, ένα προάστιο του Παρισιού της Γαλλίας. Στο parkour περιλαμβάνονται και η υπερπήδηση εμποδίων, φυσικών και τεχνητών, όπου ως εμπόδια μπορούν να θεωρηθούν τα πάντα, από βράχοι, ποτάμια, ή κλαδιά μέχρι τοίχοι, πεζούλια ή κάγκελα. Ένας τρασέρ (αθλητής παρκούρ) καλλιεργεί την ικανότητα να εντοπίζει εναλλακτικούς τρόπους κίνησης και πορείας, τους οποίους ενδέχεται να χρησιμοποιήσει τόσο στην καθημερινή του ζωή, όσο και σε καταστάσεις εκτάκτων αναγκών. Γι’ αυτό το λόγο, η κατηγοριοποίηση του παρκούρ ως δραστηριότητα είναι δύσκολη, αφού κάποιοι το θεωρούν άθλημα ενώ άλλοι πολεμική τέχνη.
Ιδρυτής και δημιουργός του freerun είναι ο Sebastien Foucan, ενώ ο όρος «Free-Running» επινοήθηκε από τον Γκιγιόμ Πελετιέ, ένας από τους συντελεστές που συμμετείχαν στην παραγωγή του ντοκιμαντέρ Jump London, το 2003. Αρχικά, προοριζόταν για μια πιο διεθνή έκδοση του Parkour, μιας και τα αγγλικά είναι πιο διαδεδομένη γλώσσα και ο Πελετιέ θεωρούσε ότι το όνομα «free-running» αποτελούσε ακριβή μετάφραση της λέξης «parkour». Σύμφωνα με τον Φουκάν, το freerunning δεν έχει να κάνει με την ομορφιά αλλά με το να νιώθεις συνδεδεμένος με το περιβάλλον σου. Βαθιά επηρεασμένη από τις πολεμικές τέχνες, η φιλοσοφία του ορίζει τη σύνδεση του σώματος με το πνεύμα και το περιβάλλον. Μπορεί να συγκριθεί με την κίνηση των ζώων ή τη ρευστή κίνηση του νερού.
Ποια είναι η διαφορά parkour και freerunning;
Το επίσημο όνομα της Τέχνης της Φυγής ήταν και είναι «parkour». Ωστόσο, ο Guillaume Pelletier, σκέφτηκε ότι το όνομα «free-running» είναι πιο διεθνές και πιο εύκολα προωθήσιμο εκτός Γαλλίας.
Καθώς, όμως, ο Sebastien Foucan προσέθετε στο parkour κινήσεις και τεχνικές που αφορούσαν το αισθητικό μέρος της κίνησης, η κοινότητα άρχισε σιγά-σιγά να αναφέρεται στο «parkour του Sebastien Foucan» ως «free-running», προς αποφυγή συγχύσεων. Με τον καιρό, το free-running εξελίχθηκε αποκτώντας τη δική του φιλοσοφία και τις δικές του τεχνικές.
Έτσι, το παρκούρ έχει να κάνει με την άμεση και την πιο γρήγορη δυνατή μετακίνηση από ένα σημείο Α σε ένα σημείο Β, ξεπερνώντας με τις σωματικές ικανότητες τα όποια εμπόδια. Αντίθετα το freerunning δεν έχει συγκεκριμένο στόχο. Εκεί δεν μετράει και τόσο η ταχύτητα της κίνησης όσο η ομορφιά της. Τόσο το Parkour, όσο και το Freerunning προέρχονται από τη Γαλλία.
Την «Τέχνη της Φυγής», στην καλύτερη φυσική πίστα του κόσμου είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν όσοι βρέθηκαν το Σάββατο 3 Οκτωβρίου στη Σαντορίνη. Στη μαγευτική Καλντέρα, ντόπιοι και επισκέπτες απόλαυσαν ένα εντυπωσιακό θέαμα από τους κορυφαίους του κόσμου στο freerunning.
Ο Έλληνας, Δημήτρης “DK” Κυρσανίδης έγραψε και πάλι ιστορία καταλαμβάνοντας μια εντυπωσιακή νίκη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά σ’αυτή την απαιτητική, φυσική πίστα της Οίας. Με φιγούρες που αψηφούν τη βαρύτητα και φόντο το ειδυλλιακό σκηνικό της Σαντορίνης, ο 20χρονος freerunner Δημήτρης Κυρσανίδης βρήκε και πάλι το δρόμο για το πρώτο σκαλί του βάθρου.
(DK) Δημήτρης Κυρσανίδης: Γνωρίστε τον πρωταθλητή μας
Το freerunning ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια στη χώρα μας, και ξεκίνησε πολύ δυναμικά. Τα τελευταία τρία χρόνια όμως απέκτησε πολλούς οπαδούς. Όλο και περισσότεροι γονείς ενδιαφέρονται να γράψουν τα παιδιά τους στην Parkour Action (την πρώτη ακαδημία παρκούρ στην Ελλάδα, που βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη όπου διδάσκει και ο πρωταθλητής Δημήτρης Κυρσανίδης).
Ο ίδιος μιλώντας στη Νatura nrg, είπε: «Κατάλαβα πως θέλω να κάνω freerunning πριν από 8 χρόνια, όταν συνειδητοποίησα ότι δεν με γέμιζαν τα αθλήματα που είχα δοκιμάσει ως τότε. Έτσι, επέλεξα κάτι που ήταν λιγότερο δημοφιλές αλλά πιο δημιουργικό και τεχνικά πιο δύσκολο. Στη συνέχεια είδα ότι όσο έβαζα στόχους, τους πετύχαινα. Η φιλοσοφία του αθλήματος είναι η αυτοπειθαρχία και η αυτοβελτίωση. Μπορεί στους θεατές να φαίνεται επικίνδυνο, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Εγώ προσωπικά δεν είχα ποτέ κάποιο σοβαρό τραυματισμό. Κάποια διαστρέμματα τα έπαθα σε απλές επιφάνειες. Η βελτίωση έρχεται σιγά σιγά».
Αφού κέρδισε πέρσι τον τίτλο στη Σαντορίνη, έπειτα από μία χρονιά γεμάτη ταξίδια και προπονήσεις, επέστρεψε και πάλι φέτος στην ομορφότερη πίστα του κόσμου, παρουσιάζοντας νέες κινήσεις και τεχνικές. Ωστόσο, όταν τον ρωτούν για τη νίκη του, εκείνος ξεκαθαρίζει: «Το παν δεν είναι η νίκη. Είναι, το να περάσω καλά μαζί με φίλους από όλο τον κόσμο με τους οποίους μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος. Η βράβευσή μου στο podium, σίγουρα είναι μια ευχάριστη εξέλιξη.
Πηγή: NaturaNrg #64
