«Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν ταβέρνες και να βγάζουν στο μενού τους λαγό σε περίοδο που απαγορεύεται το κυνήγι. Έχουν τιμολόγιο για την αγορά του; Θέλω να μάθω πώς βρέθηκε στην κουζίνα τους..». Στο ερώτημα που θέτει ο Παρασκευάς Βογιατζάκης, πρόεδρος της 1ης Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Κρήτης και Δωδεκανήσου, δυστυχώς η απάντηση είναι απλή. Λαθροθηρία.
♦ του Απόστολoυ Στάικου
Μάστιγα σε Κρήτη και Πρέσπες
Αρχές Φεβρουαρίου, φύλακες του Φορέα Διαχείρισης του Πάρκου Πρεσπών εντόπισαν κυνηγούς μέσα στην απαγορευμένη ζώνη και σκοτωμένα πτηνά από σκάγια. Βεβαίως αυτό το περιστατικό δεν προκάλεσε έκπληξη στους φύλακες του πάρκου, αφού και εντός του Ιανουαρίου φύλακας σε συνεργασία με δασοφύλακα, εντόπισε κυνηγούς σε απαγορευμένη ζώνη του Πάρκου και εντός της απαγορευμένης ζώνης των 500 μέτρων από τα σύνορα Ελλάδας- πΓΔΜ.
Οι λαθροθήρες έχουν ξεπεράσει κάθε όριο, αφού πλέον προχωρούν και σε υβριστικές επιθέσεις εναντίον των φυλάκων, ενώ συνεχίζουν να αγνοούν τις παρατηρήσεις και αρνούνται να συμμορφωθούν με τη νομοθεσία. Σε πρόσφατο περιστατικό μάλιστα, φύλακας δέχθηκε ακόμα και απειλή κατά της ζωής του.. «Υπάρχουν πολλά περιστατικά λαθροθηρίας σε απαγορευμένες ζώνες του πάρκου, τα οποία δεν αντιμετωπίζονται ποτέ αποφασιστικά και ουσιαστικά, κι έτσι αμαυρώνουν την εικόνα της περιοχής μας» υποστηρίζει η Μυρσίνη Μαλακού, διευθύντρια της Εταιρείας Προστασίας Πρεσπών.
Μάστιγα η λαθροθηρία
Σε μάστιγα για την πανίδα της Κρήτης έχει εξελιχθεί η λαθροθηρία, που παρουσιάζει αλματώδη αύξηση. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας, τα περιστατικά λαθροθηρίας με εμπορικό σκοπό έχουν πολλαπλασιαστεί και εξαιτίας της κρίσης υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να αυξηθούν ακόμα περισσότερο. «Από όσο διαπιστώνουμε για την Κρήτη, η λαθροθηρία κινείται σε υψηλά επίπεδα και ειδικότερα στα Χανιά. Εκτιμώ, μάλιστα, ότι θα ενταθεί ακόμα περισσότερο αυτό το φαινόμενο. Και αυτό γιατί αν λάβει κανείς υπόψιν του ότι για κάποιους το θήραμα είναι μέσο βιοπορισμού. Είναι άνθρωποι που σε ορεινές περιοχές μπορεί να έχουν κάνει και περιουσία από τη λαθροθηρία. Από τη στιγμή που έχει μπει ο παράγοντας εμπορίου του θηράματος, ξεφεύγουμε από την “παραδοσιακή λαθροθηρία’’ τού να πιάσεις ένα λαγό να τον φας», τονίζει ο Παρασκευάς Βογιατζάκης, πρόεδρος της 1ης Κυνηγετικής Ομοσπονδίας, μιλώντας στη Natura nrg.
Το έγκλημα σαν μαγκιά
Ο λαθροθήρας δεν διαφέρει σε τίποτα από τους υπόλοιπους εγκληματίες. Δεν έχει βγάλει ποτέ του άδεια θήρας, παίρνει ένα όπλο, με ή χωρίς τη νόμιμη άδεια κατοχής, και όποιον πάρει ο χάρος. Βγαίνει οποιαδήποτε ώρα του εικοσιτετραώρου, με ιδιαίτερη προτίμηση στη νύχτα και στοχεύει οτιδήποτε πετά, περπατά ή έρπει. Συχνά μετακινείται με μηχανή ή αυτοκίνητο που ή δεν έχει πινακίδες ή είναι δυσδιάκριτες. Κίνητρο μπορεί να είναι είτε το κέρδος από την πώληση των θηραμάτων είτε η τάση για προβολή και η «μαγκιά». Κάποιοι λαθροθήρες δρουν χωρίς καμία λογική εξήγηση, οπότε μπορούμε να μιλάμε για κάποιου είδους διαστροφή. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν οι υπεύθυνοι για τους νεκρούς κύκνους και τα φλαμίγκο. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι εν λόγω «μάγκες» μιλούν για τα «κατορθώματά» τους στα καφενεία. Γι’ αυτό στις μικρές κοινωνίες η δράση τους αποτελεί κοινό μυστικό, χωρίς κανένας να τολμά να την καταγγείλει, φοβούμενος τη ρετσινιά του «ρουφιάνου». Οι λαθροθήρες είναι οργανωμένοι και εξοπλισμένοι στις περισσότερες περιπτώσεις με τον πλέον σύγχρονο εξοπλισμό. Σύστημα GPS, 4Χ4, αυτόματα όπλα με διόπτρες με πολύ μεγάλο βεληνεκές και εξίσου μεγάλη αποτελεσματικότητα.
Οι “καλοί” και οι “κακοί”
‘‘Οι λαθροθήρες γκρεμίζουν ό,τι με κόπο έχουν καταφέρει οι κυνηγετικές οργανώσεις στον τομέα της ευρύτερης αποδοχής του κυνηγιού. Στη συνείδηση της κοινής γνώμης ο «λαθροθήρας» έχει ταυτιστεί με τον «κυνηγό», κι έτσι τα εγκλήματα των πρώτων χρεώνονται στους δεύτερους. Βεβαίως μεγάλη ευθύνη φέρουν και τα μέσα ενημέρωσης που σκοπίμως συγχέουν τις δύο ομάδες. Με αυτόν τον τρόπο καθιστούν τους κυνηγούς «αποδιοπομπαίους τράγους» για όλα τα δεινά του περιβάλλοντος.’’, υποστηρίζει μιλώντας στη Natura nrg η κ. Θωμαή Αμοιρίδου, επιμελήτρια κυνηγετικής επιμόρφωσης του Κυνηγετικού Συλλόγου Αμπελοκήπων Θεσ/νίκης. Σύμφωνα λοιπόν με τους κυνηγούς, η λαθροθηρία αποτελεί τη μεγάλη πληγή του σύγχρονου κυνηγετικού κόσμου.
Όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος…
Είναι όμως σημαντικό να σημειωθεί πως η λαθροθηρία καθορίζεται από τη συμπεριφορά του κυνηγού και όχι από την κατοχή ή όχι κυνηγετικής άδειας. Όταν οι κυνηγοί μιλούν για τους 300.000 νόμιμους «αδειούχους» κυνηγούς, δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι κάποιος είναι νόμιμος μόνο και μόνο επειδή έχει κυνηγετική άδεια. Όλοι κρίνονται από το αποτέλεσμα της κάθε κυνηγετικής τους εξόδου. Η πολιτεία εμφανίζεται απολύτως ανέτοιμη να αντιμετωπίσει το φαινόμενο. Παράλληλα οι προτάσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων πέφτουν στο κενό, αφού αντιμετωπίζονται ως πολυτέλεια σε καιρό κρίσης. Θα ήταν ίσως αστείο να υποστηρίξει κανείς πως μπορεί να πατάξει το φαινόμενο. Κανείς δεν μπορεί να ελέγξει έναν ασυνείδητο που κρατά όπλο και ανεβαίνει στο βουνό. Υπάρχουν όμως μέτρα που εφόσον ληφθούν, θα περιορίσουν τη δράση των λαθροθήρων και θα ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη.
Τα μέτρα πρόληψης είναι:
- Αυστηρή εκπαίδευση και εξετάσεις για την απόκτηση της κυνηγετικής άδειας.
- Δημόσια παραδοχή όλων των στοιχείων περί πυροβολημένων πουλιών στην Ελλάδα.
- Δημόσια καταδίκη όλων των κρουσμάτων λαθροθηρίας και των «φαινομένων λαθροθηρίας», όπως συμβαίνει στα νησιά του Ιονίου την άνοιξη και την αποστολή λαθροφυλάκων εκεί.
- Αποβολή από τους κυνηγετικούς συλλόγους των λαθροθηρών που είναι γνωστοί.
Το 2000 οι κυνηγετικές οργανώσεις ίδρυσαν το δικό τους ανεξάρτητο σώμα θηροφυλακής. Τα αναλυτικά στοιχεία που συλλέγει η Δ’ ΚΟΣΕ για το έργο και των 67 θηροφυλάκων είναι αποκαλυπτικά. Μέσα στο 2011, οι θηροφύλακες πραγματοποίησαν περισσότερους από 67.000 ελέγχους και διαπίστωσαν συνολικά 756 παραβάσεις του Νόμου περί θήρας. Σε αυτό το ίδιο διάστημα 382 άτομα παραπέμφθηκαν στη Δικαιοσύνη. Εξαιρετικά σημαντικός αποδεικνύεται και ο αποτρεπτικός χαρακτήρας των περιπολιών που νύχτα – μέρα πραγματοποιούν οι θηροφύλακες στις περιοχές ευθύνης τους.
Ρινόκεροι και τίγρεις… στο στόχαστρο
Πριν από λίγες ημέρες, οι αρχές των Η.Π.Α. προχώρησαν στη σύλληψη επτά λαθροθηρών που εμπλέκονται σε ένα δίκτυο παράνομης διακίνησης κεράτων από ρινόκερους. «Οι συλλήψεις πραγματοποιήθηκαν ύστερα από 18 μήνες στενής παρακολούθησης και συνεχούς έρευνας. Στη διάρκεια της επιχείρησης κατασχέθηκε και ένα εκατ. δολάρια σε ράβδους χρυσού», τόνισε ο εκπρόσωπος της υπηρεσίας για την Προστασία της Αλιείας και της Άγριας Ζωής. Οι ρινόκεροι απειλούνται με εξαφάνιση, καθώς παρά τα μέτρα και τις απαγορεύσεις το κέρας τους θεωρείται εξαιρετικά πολύτιμο στις αγορές της Ασίας, με αποτέλεσμα η λαθροθηρία να μην περιορίζεται εύκολα. Η ζήτηση για κέρατο ρινόκερου είναι υψηλή και στη Μέση Ανατολή, όπου χρησιμοποιείται για τις λαβές στα διακοσμητικά μαχαίρια. Εκτιμάται πως μόλις 30.000 ρινόκεροι υπάρχουν σε όλο τον κόσμο. Η κλιμάκωση του προβλήματος έχει ωθήσει πολλά κράτη της Αφρικής και της Ασίας στη λήψη μέτρων για την προστασία των άγριων ζώων. Στην Ινδία συστάθηκε Ειδική Δύναμη για την προστασία των τίγρεων. Στη Νότιο Αφρική στις αρχές του μήνα προσελήφθησαν 150 δασοφύλακες για την προστασία των ρινόκερων, αφού το 2011 σκοτώθηκαν συνολικά 448 ρινόκεροι, ενώ το 2010 είχαν σφαγιαστεί για το κέρατό τους 333.
Οδηγείται η άγρια ζωή σε αφανισμό
Οι σημαντικότερες επιπτώσεις της λαθροθηρίας αφορούν πρωτίστως το περιβάλλον και την άγρια πανίδα, αφού εξωθεί πολλά είδη της άγριας φύσης στον αφανισμό. Σε δεύτερο επίπεδο όμως, θύμα της είναι και το κυνήγι ως δραστηριότητα. Δεν υπάρχει επιχειρηματολογία εναντίον του κυνηγιού που να μην ξεκινά ή να μην καταλήγει στις καταστροφικές συνέπειες της λαθροθηρίας. Είναι ευθύνη των κυνηγών να κάνουν αισθητή τη διάκριση ανάμεσα στις δύο έννοιες. Να πρωτοστατήσουν στον αγώνα για την καταπολέμηση του απαράδεκτου φαινομένου. Είναι όμως και δική μας ευθύνη, αφού δεν πρέπει να επιβραβεύουμε τον λαθροθήρα, ούτε να ανεχόμαστε σιωπηλά τη δράση του. Καλό είναι να σκεφτόμαστε κι εμείς και να ρωτάμε «πώς βρέθηκε ο λαγός στον κατάλογο της ταβέρνας σε περίοδο που απαγορεύεται το κυνήγι;». Κι αν η απάντηση δεν είναι πειστική, να κάνουμε κάτι γι’ αυτό.
Πηγή: NaturaNrg #26
