Ο ζωγράφος Κρίστιαν Μπρέσνεφ έζησε 30 χρόνια στο κυκλαδίτικο νησί και έγραψε το βιβλίο ” Η Σίφνος… του ζωγράφου ” με τις αναμνήσεις του.
Νησί λουσμένο στον εκτυφλωτικό ελληνικό ήλιο, και παραδομένο στην αιγαιοπελαγίτικη αύρα. Ανατολές και ηλιοβασιλέματα στο Κάστρο. Φιλόξενοι ντόπιοι και μια ομορφιά παρθένα, ανέγγιχτη… Αυτοί ήταν κάποιοι μόνο από τους λόγους που έκαναν το γνωστό ζωγράφο Κρίστιαν Μπρέσνεφ τη δεκαετία του ‘70 να ερωτευτεί κεραυνοβόλα τη Σίφνο. Και σ’ αυτή να βρει όχι μόνο τη μούσα του, αλλά και το προσωπικό του καταφύγιο για περισσότερα από 30 χρόνια.
της Μαρίας Γκέκα
Στους καμβάδες του μπορεί να έχει αποτυπωθεί κάθε γωνιά της μεγάλης αγαπημένης του, ωστόσο ο Κρίστιαν αποφάσισε να μοιραστεί και με άλλον τρόπο όλα όσα έζησε στο κυκλαδίτικο νησί: Αφήνοντας για λίγο στην άκρη τα πινέλα και επιστρατεύοντας τις λέξεις… κάπως έτσι προέκυψε το βιβλίο «Το σπίτι του Ζωγράφου στη Σίφνο», το οποίο κυκλοφόρησε αρχικά στα αγγλικά, με σκίτσα και φωτογραφίες του νησιού, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.
Πρόσφατα, το βιβλίο κυκλοφόρησε στα ελληνικά, και έτσι θα έχουν την ευκαιρία και οι Έλληνες αναγνώστες εκτός από τους ντόπιους Σιφνιώτες να τον γνωρίσουν. Το βιβλίο είναι γραμμένο σε συνεργασία με τον Τιμ Λάβτζοϊ και κυκλοφόρησε στην αγγλική γλώσσα το 2013. Το εισαγωγικό σημείωμα στην ελληνική έκδοση έχει γράψει ο εικαστικός Παναγιώτης Τέτσης.
10 ερωτήσεις στον CHRISTIAN BRECHNEFF
Ποια ήταν η πρώτη φορά που σκεφτήκατε ότι θέλετε να γράψετε το βιβλίο;
Ένας καλός μου φίλος με επισκέφτηκε στη Σίφνο το 1998, οποίος σχετίζεται αρκετά με τον εκδοτικό κόσμο της Νέας Υόρκης. Περάσαμε 3 ημέρες μαζί στο σπίτι μου και μου είπε: «Κρίστιαν, πρέπει να γράψεις για τη ζωή σου σε αυτό το νησί, είναι μοναδική… και ξεκίνησα να το σκέφτομαι παρόλο που στην πραγματικότητα είμαι ζωγράφος και όχι συγγραφέας. Εντόπισα επιστολές που είχα γράψει στους γονείς μου και ημερολόγια, και ξαφνικά διαπίστωσα πως ίσως -μάλλον- είχα ένα βιβλίο…
Κατά τη διάρκεια της συγγραφής υπήρξαν εμπόδια που σας έβαλαν προς στιγμήν σε αμφιβολία για την ομαλή έκβασή του;
Πάντα υπάρχει αμφιβολία, και ως εντελώς άγνωστος συγγραφέας υπήρξα αρκετά ανασφαλής. Μόλις όμως ξεκίνησα να δείχνω τα σχέδια μου στον εκδότη μου ο οποίος έδειξε ενδιαφέρον στο βιβλίο και με παρακίνησε να κάνω κάποιες συγκεκριμένες τροποποιήσεις (οι οποίες πήραν περίπου ακόμα ένα χρόνο), άρχισα να νιώθω μεγαλύτερη σιγουριά. Όμως ποτέ δεν ξέρεις. Υπήρξα αρκετά τυχερός. Οι εκδόσεις “Farrar Straus & Giroux” (εκδότης της αγγλικής έκδοσης) είναι από τους πιο σεβαστούς εκδοτικούς οίκους της Νέας Υόρκης. Είμαι πολύ υπερήφανος που δέχτηκαν να εκδώσουν το βιβλίο.
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;Θεωρώ ότι έχει αρκετό χιούμορ, κάποιες στιγμές είναι αρκετά κωμικό (θα μπορούσε να μετατραπεί σε μια θαυμάσια κωμωδία καταστάσεων για την τηλεόραση) και ταυτόχρονα αρκετά συγκινητικό. Μια ευαίσθητη ισορροπία, την οποία θεωρώ πως κατάφερα να πετύχω. Συγχρόνως δεν ήθελα να φανώ απαισιόδοξος στο κλείσιμο. Δεν ήθελα ένα δυσάρεστο τέλος… Και θεωρώ ότι και εκεί ακόμα κράτησα μια ευαίσθητη ισορροπία. Ο αγαπημένος μου χαρακτήρας είναι η Πόπη και ήταν το αγαπημένο μου πρόσωπο στο νησί.
Διαβάζοντας το βιβλίο, αισθανθήκαμε αμέσως και πολύ έντονα την αγάπη που έχετε για την Ελλάδα γενικά και τη Σίφνο ειδικότερα. Έτυχε μέχρι τώρα να μιλήσετε με τους κατοίκους της Σίφνου που διάβασαν το βιβλίο;
Διαβάζοντας τις διάφορες κριτικές στο Αmazon (oι περισσότερες με 5 αστέρια εκτός από 2 αρκετά φαρμακερές) τις οποίες μπορώ να μαντέψω ποιος έγραψε και υποθέτω ότι ήταν τρόπος εκδίκησης του συγκεκριμένου προσώπου για την περιγραφή που της έκανα στο βιβλίο – η οποία είναι εντελώς αληθής – παρόλο που άλλαξα όλα τα ονόματα. Πρέπει να επιβιώνεις με αυτό όταν ως συγγραφέας δεν γράφεις μυθοπλασία. Αλλά συνολικά λάβαμε θαυμάσιες κριτικές και πραγματικά πιστεύω ότι οι κάτοικοι της Σίφνου είναι υπερήφανοι για το βιβλίο. Σίγουρα έχει αποτελέσει μεγάλη διαφήμιση για το νησί και ελπίζω να εξακολουθήσει να αποτελεί.
Αισθάνεστε πως το ένα σας πόδι είναι ακόμη εκεί ή έχετε “φύγει” πια;
Το ένα πόδι μου θα είναι πάντα εκεί. Ύστερα από τόσα χρόνια το αισθάνεσαι σπίτι σου, ένα μέρος στο οποίο ανήκω. Προσπαθώ όμως να μην πηγαίνω ποτέ μόνος εκεί, καθώς μπορεί να νιώσω κάπως μελαγχολικά και λυπημένος. Προτιμώ πια να επιστρέφω με κάποιον που δεν έχει ξαναβρεθεί εκεί. Δεν θέλω να είμαι αυτός που εξακολουθεί να θυμίζει σε όλους πόσο θαυμάσια ΗΤΑΝ… Είναι ακόμα θαυμάσια…
Αν αγοράζατε πάλι ένα σπίτι σε ένα ελληνικό νησί πάλι το ίδιο θα επιλέγατε;
ΝΑΙΙΙΙΙ οπωσδήποτε – όμως αγαπώ τα ξενοδοχεία και πραγματικά νιώθω πως τώρα στην ηλικία μου δεν χρειάζεται πάντα να ΚΑΤΕΧΟΥΜΕ. Μπορούμε να νοικιάζουμε – να μένουμε σε ξενοδοχεία. Δεν έχω αυτή την ανάγκη να μου ανήκει κάτι πλέον. Όταν δεν έχεις παιδιά βέβαια αυτό το κάνει πιο εύκολο.
Η αγαπημένη σας θετική έκφραση;
Ένα σκέτο Μαρτίνι με δύο ελιές…
Το αγαπημένο σας βιβλίο και γιατί;
Το αγαπημένο σας βιβλίο και γιατί;Η «Άννα Καρένινα» του Τολστόι. Πιθανώς το πιο θαυμαστό μυθιστόρημα που γράφτηκε ποτέ. Περιέχει τα πάντα. Το διάβασα πρώτη φορά στη Σίφνο το 1972 και λάτρεψα κάθε σελίδα του. Ερωτεύτηκα την Άννα. Το έχω διαβάσει ακόμα 2 φορές ξανά έκτοτε. Μόλις πρόσφατα μια θαυμάσια καινούρια μετάφραση (στα αγγλικά) και παραμένει το καλύτερο. Την τελευταία φορά που το διάβασα δεν αγάπησα την Άννα με το ίδιο τρόπο. Σχεδόν εξελίσσεται πολύ οδυνηρή για να είσαι
μαζί της… Θα μπορούσε να υπάρξει μια Άννα η οποία δεν ρίχνει τον εαυτό της στις ράγες του τρένου; Σίγουρα παραμένει το πιο κορυφαίο μυθιστόρημα.
Πού βλέπετε τον εαυτό σας σε 5 χρόνια;
Στο Hadlyme, το σπίτι μας στο Κονέτικατ με το σκοτσέζικο τεριέρ μου τη Ζούλου και τον Τιμ, σε καλή υγεία, να απολαμβάνουμε τον κήπο μας και να εξακολουθώ να ζωγραφίζω λίγο. Το χειμώνα ελπίζω να μπορούμε να συνεχίσουμε να νοικιάζουμε ένα όμορφο σπίτι στην κορυφή του βουνού στο τροπικό δάσος του St. Martin στην Καραϊβική ακούγοντας κλασική μουσική (ολοκληρωμένες ηχογραφήσεις της Μαρίας Κάλλας) και διαβάζοντας διάφορα βιβλία (χωρίς να συναντώ κανέναν). Φορώντας ένα σαρόνγκ. Είναι παράδεισος.
Ποια συμβουλή θα δίνατε στο νεότερο εαυτό σας;
Να είναι λιγότερο ματαιόδοξος. Μην παίρνεις τον εαυτό σου τόσο σοβαρά. Καλλιέργησε τη συνομιλία και μάθε όσες περισσότερες ξένες γλώσσες είναι δυνατό. Και να μην κάψεις καρδιές.
whoiswho
Ο Κρίστιαν Μπρέσνεφ γεννήθηκε στο Βελγικό Κονγκό το 1950 και σπούδασε στην Ελβετία και την Αμερική. Πήρε το master του το 1975 από τo Royal College of Art του Λονδίνου. Έχει κάνει εκθέσεις σε πολλές χώρες της Ευρώπης αλλά και των ΗΠΑ, ενώ έργα του βρίσκονται μεταξύ άλλων στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης και την Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας. Μπορείτε να επισκεφτείτε τη σελίδα του www.christianbrechneff.com
