Η δεδομένη κρίση που περνά η κοινωνία μας, η οποία είναι πρωτίστως κρίση αξιών παρά οικονομική. Η συνολική εικόνα της κατάστασης που βιώνουμε ως κοινωνία, είναι η συνισταμένη πολλών συνιστωσών, εκ των οποίων όμως, σε κάθε άνθρωπο εξατομικευμένα, κάποιες από αυτές βαραίνουν περισσότερο.
♦ του Σπύρου Α. Κυβέλλου – Ιατρός, Γ.Γ. Έρευνας Διεθνούς Ακαδημίας Κλασικής ΟμοιοΙαθητικής, www.vithoulkas.com , www.homeopathy.gr, www.classical-homeopathy.gr
Είναι γνωστό ότι όταν προσπαθεί κανείς να ανακαλύψει μονοσήμαντες αιτιολογήσεις για ένα φαινόμενο, αποτυγχάνει να προσεγγίσει επαρκώς την αλήθεια. Φταίει το μικρόβιο για την παιδική λοίμωξη, ο οργανισμός που του επέτρεψε να αναπτυχθεί, η συναισθηματική επιβάρυνση που προηγήθηκε της λοίμωξης ή μήπως το περιβάλλον του παιδιού που δεν το έμαθε να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του, ή και η ίδια η ιατρική που δεν επένδυσε στην αύξηση της άμυνάς του, αλλά στην καταστολή των συμπτωμάτων του;
Παίρνοντας στοιχεία από την ανοσο-βιολογία του ανθρώπινου οργανισμού και με τη βοήθεια της Ομοιοπαθητικής επιστήμης, αναγνωρίζουμε τα εξής: Κάθε χρόνια νόσος έχει την πιθανότητα να αναστραφεί, όταν ο οργανισμός παράγει οξέα περιστατικά. Μία οξεία κρίση λοιπόν σε ένα βιολογικό σύστημα αντανακλά την προσπάθεια του οργανισμού να πετύχει μία νέα ομοιοστασία, θεραπεύοντας κάτι χρόνιο. Ακόμα και σε κείμενα του Ιπποκράτη διαβάζουμε: «το χρόνιο νόσημα είναι πιο δύσκολο να το θεραπεύεις, εκτός εάν το ξανακάνεις οξύ». Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σε επίπεδο υγείας και ομοιοστασίας της κοινωνίας. Ο χειρισμός της οξείας κρίσης που περνούμε, τόσο σε επίπεδο κοινωνίας, όσο και σε ατομικό επίπεδο, θα καθορίσει το εάν οι χρόνιες παθογένειες θα βελτιωθούν ή θα επιδεινωθούν.
Η σωστή διαχείριση των αρνητικών συναισθημάτων
Σε επίπεδο ατόμου, πρέπει να αναφέρουμε ότι τα συναισθήματα που αναφύονται υπό την επίδραση των πιεστικών συνθηκών της κρίσης, αντανακλούν τη συναισθηματική ισορροπία που υπήρχε στο άτομο και πριν την κρίση. Τα συναισθήματα θυμού, οργής, αγανάκτησης, απαξίωσης, θλίψης που αισθάνεται ένας άνθρωπος πιεζόμενος από τις συνθήκες, και κυρίως η διαχείριση αυτών των συναισθημάτων, αντανακλά σε πολύ μεγάλο βαθμό, την εκμάθηση της διαχείρισης των συναισθημάτων που συνέβη σε μικρές, εύπλαστες ηλικίες.
Για παράδειγμα, εάν σε ένα παιδί μάθουμε ότι πρέπει να καταπίνει το θυμό του, να μην αντιδρά, να είναι πάντα ευχάριστο στους γύρω του, να μην λέει εύκολα όχι και γενικά να περιβάλλεται με τον μανδύα του «καλού παιδιού», πώς θα μπορέσει, για παράδειγμα, ως ενήλικας να διαχειριστεί, μία πιθανή δίκαιη οργή και αγανάκτηση για μία άδική απόλυση από την εργασία του; Η βίωση δηλαδή και σωστή διαχείριση των αρνητικών συναισθημάτων και των ματαιώσεων της παιδικής ηλικίας θα καθορίσουν και την επανάληψη αντίστοιχων συμπεριφορών στην ενήλικη ζωή. Στον τομέα αυτό η συμβολή της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής μπορεί να είναι εξαιρετικά σημαντική.
Η ομοιοπαθητική διερευνά εξατομικευμένα
Όπως γνωρίζουμε το ομοιοπαθητικό φάρμακο επιλέγεται βάσει της ολιστικής και εξατομικευμένης διερεύνησης του ασθενούς σε κάθε φάση της ζωής τους. Για παράδειγμα, σε ένα παιδί που παθαίνει ωτίτιδες κάθε φορά που βγαίνει στον κρύο αέρα, θα δοθεί διαφορετικό φάρμακο από ένα παιδί που παθαίνει ωτίτιδες, κάθε φορά που φιλονικούν έντονα στο σπίτι οι γονείς του. Στη δεύτερη περίπτωση το ομοιοπαθητικό φάρμακο θα επιλεγεί, ώστε μέσα από τη θεραπευτική διαδικασία, το παιδί να διαχειριστεί καλύτερα τα συναισθήματά του και να μην αναγκάζεται κάθε φορά να τα σωματοποιεί. Αυτή η διαδικασία με το ομοιοπαθητικό φάρμακο, θα δημιουργήσει μία «νευρο-ανοσοβιολογική» μνήμη, η οποία εφεξής θα λειτουργεί κάθε φορά υπέρ της ομοιοστασίας του ασθενούς, σε κάθε άλλη αντίστοιχη και ανάλογη βίωση παρόμοιων συναισθημάτων.
Στην παρούσα χρονική στιγμή, στην κοινωνία μας γινόμαστε μάρτυρες έντονων ψυχοδυναμικών εκφράσεων, που είτε εκδηλώνονται με ακραίο τρόπο (αυτοδικία, αυτοχειρία) είτε καταπιέζονται με ακραίο τρόπο (κατάθλιψη, καταπιεσμένος θυμός), καθώς επίσης και σοβαρών σωματοποιήσεων αυτών των συναισθημάτων. Για παράδειγμα, ο καταπιεσμένος θυμός είναι υπεύθυνος για πολλές θυρεοειδοπάθειες, ινομυαλγίες και κρίσεις πανικού, νοσήματα που έχουν λάβει επιδημική διάσταση στον πληθυσμό.
Θεραπεύοντας τη χρόνια εσωτερική μας κρίση
Καθημερινά στα Ομοιοπαθητικά ιατρεία όλης της χώρας αποσοβούνται ακραίες ψυχικές ή σωματικές παθολογικές εκφορτίσεις μέσα από τη χορήγηση του σωστού ομοιοπαθητικού φαρμάκου, έτσι ώστε να μπορούμε να τοποθετήσουμε αυτήν τη στιγμή την Ομοιοπαθητική σε ένα υψηλό επίπεδο προληπτικής αγωγής του πληθυσμού, υπό των δεδομένων ψυχοπιεστικών καταστάσεων. Ομοιοπαθητικά φάρμακα, όπως Staphysagria που ισορροπεί την έντονη αίσθηση καταπιεσμένης οργής, Ignatia που ισορροπεί την έντονη καταπιεσμένη θλίψη, Aurum metallicum που ισορροπεί την αυτοκτονική διάθεση από οικονομική καταστροφή, δίδονται με πολύ μεγάλη ακρίβεια και εξατομίκευση στο Ομοιοπαθητικό ιατρείο, από εξειδικευμένους ιατρούς, βοηθώντας τον πληθυσμό, από μία νέα οπτική γωνία μεγαλύτερης ομοιοστασίας, όχι μόνο να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες δυσκολίες, αλλά και να πάει ένα ακόμα εξελικτικό βήμα μπροστά.
Η Ομοιοπαθητική Ιατρική θα συντελέσει, ώστε να χρησιμοποιήσει τα συναισθήματα που απορρέουν από την τρέχουσα κρίση και να θεραπεύσει την χρόνια κρίση μέσα του.
