«Ένας θεραπευτής χωρίς γνώσεις Αστρολογίας δεν έχει το δικαίωμα να αποκαλεί τον εαυτό του θεραπευτή»
Ιπποκράτης
Ο Ιπποκράτης όπως και οι περισσότεροι Έλληνες θεραπευτές ήταν προσεκτικοί παρατηρητές τόσο του σύμπαντος (μακρόκοσμος) όσο και του ανθρώπινου σώματος (μικρόκοσμος) και της μεταξύ τους αλληλεπίδρασης.
⇒ του Dr Barrie Oldham ND DO MRN, Principal & Clinician of the Asklepion Centre for Tibb, www.unanitibb.org
Η αλλαγή των εποχών ανάλογα με τη θέση του ήλιου και οι παλίρροιες ανάλογα με τη θέση της σελήνης αποτελούν γνωστά κοσμικά φαινόμενα. Χρησιμοποιώντας λοιπόν ένα σύστημα που ονομαζόταν ΙΑΤΡΟΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ (τώρα Ιατρική Αστρολογία), οι αρχαίοι θεραπευτές ήταν σε θέση να υπολογίσουν τις θέσεις των πλανητών βάσει της τροχιάς τους και της σχετικής τους θέσης και αυτό χρησιμοποιήθηκε ως υπόβαθρο για τους αστερισμούς των ζωδίων.
Με προσεκτική παρατήρηση και καταγραφή, οι αρχαίοι θεραπευτές μπορούσαν πλέον να σχηματίσουν μία σχέση μεταξύ της θέσης των πλανητών, τις γωνίες τους, τα άστρα, τα φυτά και τις ανθρώπινες ασθένειες. Είναι γνωστό στον 21ο αιώνα πως η σελήνη ελέγχει τα νερά στη γη αλλά και τα υγρά του σώματός μας. Ωστόσο, οι λεπτότερες δυνάμεις που επηρεάζουν τα υπόλοιπα όργανα του σώματος έχουν χαθεί με την εισαγωγή της Δυτικής Ιατρικής.
Γενετήσια Ιδιοσυγκρασία
Βάσει λοιπόν από την υπολογισμένη θέση και τις γωνίες που είχαν οι πλανήτες τη συγκεκριμένη ώρα, ημέρα και τόπο γέννησης ενός ατόμου, δημιουργήθηκε ένας Γενέθλιος Χάρτης από τον οποίο οι αρχαίοι θεραπευτές μπορούσαν να προσδιορίσουν την ιδιοσυγκρασία που έχει ένας άνθρωπος όταν γεννιέται.
Με τη δημιουργία του Τωρινού Χάρτη (παρόμοιο με το Γενέθλιο Χάρτη αλλά υπολογισμένο τη στιγμή της συνεδρίας), μέσα από τη συζήτηση με τον ασθενή, εκτιμώντας τα σημάδια και τα συμπτώματα της ασθένειάς του, εξετάζοντας τη γλώσσα του, τους παλμούς του και τα ούρα του, ο Ιπποκράτης μπορούσε να προσδιορίσει την ανισορροπία που υπάρχει στους χυμούς του σώματος του ασθενή (την αιτία της ασθένειας) και να την συγκρίνει με τη Γενετήσια Ιδιοσυγκρασία.
Οπότε, όταν μιλάμε για ισορροπία στα στοιχεία, τους χυμούς, τις ποιότητες και τις ιδιοσυγκρασίες, αυτό δε σημαίνει πως όλοι πρέπει να έχουμε τις ίδιες αναλογίες, διαφορετικά όλοι θα ήμασταν κλώνοι!
Αυτό που αποτελεί την πρωταρχική ανάγκη των ασθενών είναι να ανακουφιστούν από τα συμπτώματα μίας ασθένειας και όχι τόσο το να διορθώσουν την αιτία της ασθένειας. Αυτός είναι και ο λόγος που η Δυτική Ιατρική έχει κερδίσει τόση πολλή δημοσιότητα τα τελευταία 150 χρόνια.
Προτεραιότητα του Ιπποκράτη ήταν επίσης να θεραπεύσει τα συμπτώματα του ασθενή, αλλά όχι μόνο! Αυτό λοιπόν το έκανε χρησιμοποιώντας βότανα και ορυκτά τα οποία απευθύνονταν στην εκάστοτε ανισορροπία των χυμών του ασθενή και έτσι τον ανακούφιζε από τα συμπτώματα της ασθένειας.
Πώς αποφάσιζε ο Ιπποκράτης ποια φυτά να χρησιμοποιήσει θεραπευτικά;
Λόγω της τριμερούς σχέσης μεταξύ των ανθρώπων, των φυτών και των πλανητών, ο Ιπποκράτης ήταν σε θέση να παρατηρεί τη συσχέτιση μεταξύ των τριών και να επιλέγει θεραπευτικές αγωγές σύμφωνα με τις συσχετίσεις αυτές.
≥ Πρώτον, το περιβάλλον του κάθε φυτού (η έκθεσή του στην υγρασία, στο φως του ήλιου, σε διαφορετικές θερμοκρασίες και άλλοι περιβαλλοντικοί παράγοντες), έδωσε στον Ιπποκράτη τη δυνατότητα να εκτιμήσει την «ιδιοσυγκρασία», τα χαρακτηριστικά δηλαδή, της θεραπευτικής αξίας του φυτού.
Σε συνδυασμό με το χρώμα, την οσμή, τη γεύση, την υφή και τη δομή, ο Ιπποκράτης είχε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για να επιλέξει τα σωστά φυτά που θα ανακούφιζαν τον ασθενή από τα συμπτώματά του.
Η μελέτη αυτή αργότερα ονομάστηκε «Το δόγμα των υπογραφών – Doctrine of Signatures» και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα από γιατρούς και βοτανοθεραπευτές.
≥ Κατά δεύτερο λόγο, ακόμα και πριν τους Αιγυπτιακούς χρόνους, στους πλανήτες είχαν αποδοθεί «ποιότητες» με βάση τα τέσσερα στοιχεία της φύσης π.χ. Δίας – ζεστή και υγρή, Άρης – ζεστή και ξηρή, Αφροδίτη – κρύα και υγρή. Η συσχέτιση γίνονταν ακόμα και βάσει τα ανθρώπινα όργανα του σώματος π.χ. Ήλιος – καρδιά, Αφροδίτη – νεφρά και Ερμής – πνεύμονες.
≥ Τρίτον, κάθε όργανο έχει συγκεκριμένη ιδιοσυγκρασία π.χ. εγκέφαλος – κρύα και υγρή, συκώτι – ζεστή και υγρή, χοληδόχος κύστη – ζεστή και ξηρή.
Από όλες λοιπόν τις πληροφορίες που είχε ο Ιπποκράτης από τους υπολογισμούς του και τις παρατηρήσεις, μπορούσε όχι μόνο να ανακουφίσει τους ασθενείς από τα συμπτώματά τους, αλλά και να προτείνει κάποιες αλλαγές στη διατροφή και στον τρόπο ζωής τους, προκειμένου να αποκατασταθεί η ιδιοσυγκρασία των ασθενών (επαναφορά στη Γενετήσιά τους).
⇒ Δείτε: Τα χειμερινά κρυολογήματα και η γρίπη, σύμφωνα με τον Ιπποκράτη
Κάθαρση ψυχής
Σε προηγούμενο άρθρο αναφέραμε πως ο Ιπποκράτης έγινε καταξιωμένος λόγω του διαχωρισμού που έκανε στις φυσικές από τις μεταφυσικές αιτίες μίας ασθένειας. Ας μην ξεχνάμε πως αναγνώρισε μία μη φυσική οντότητα μέσα στο σώμα η οποία σήμερα αποκαλείται «ψυχή».
Συνειδητοποίησε λοιπόν, πως το μονοπάτι από την υγεία στην ασθένεια και από την ασθένεια στην υγεία δεν ήταν ένα γραμμικό μονοπάτι. Υπήρχε και ένα άλλο στοιχείο που υποστήριζε το «σύστημα των πεποιθήσεών» μας, ένα συναισθηματικό στοιχείο που εξαρτιόταν από την ανατροφή μας και τις εμπειρίες της ζωής μας. Παρατήρησε πως πολλές ασθένειες ήταν συνέπεια ενός παλαιού άλυτου συναισθηματικού ζητήματος το οποίο αναπτύχθηκε ως ασθένεια στο σώμα. Οι ιερείς στο Ασκληπιείο στην Κω διατελούσαν τελετουργίες κάθαρσης θυσιάζοντας κότες με την ελπίδα πως το πρόβλημα του ασθενή θα επιλύνονταν.
Ο Ιπποκράτης από την άλλη πλευρά, χρησιμοποιούσε τα αμφιθέατρα (όλα τα αρχαία νοσοκομεία είχαν ένα αμφιθέατρο), ως μία σκηνή όπου οι ηθοποιοί θα «πρόβαλαν» τις προσωπικότητες των ανθρώπων που εμπλέκονταν στην πρόκληση του «συναισθηματικού μπλοκαρίσματος» του ασθενή.
Αυτή η αλληλεπίδραση επέτρεπε στον ασθενή να λήξει το συναισθηματικό ζήτημα που είχε και να προχωρήσει πλέον στο μονοπάτι της θεραπείας του. Σήμερα αυτός ο τρόπος θεραπείας ονομάζεται «Οικογενειακή Συστημική Αναπαράσταση» και παίζει καθοριστικό ρόλο, μαζί με την German New Medicine, στην θεραπεία ανίατων ασθενειών.
Πηγή: www.naturanrg.gr, Natura Nrg #112
