Η δεύτερη Κυριακή του Μάη είναι αφιερωμένη στη Μητέρα!
Στην πιο ζεστή αγκαλιά του κόσμου! Σε εκείνη που μένει πάντα όρθια όταν όλα τα στηρίγματα χάνονται γύρω μας. Σε εκείνη που η στέρησή της συγκλονίζει την ψυχική μας ισορροπία και προκαλεί απίστευτο πόνο. Σε εκείνη που στο πρόσωπό της βλέπουμε τη συνέχεια της ανθρώπινης ζωής.
♦ της Νάνσυ Τσιμπίδη
Η άνοιξη, ο ήλιος, τα λουλούδια, η πανδαισία των χρωμάτων με όλες τις ανοιξιάτικες μυρωδιές της μητέρας γης, γιορτάζουν μαζί με τη γυναίκα που είναι δημιουργός των ψυχών!
Αυτή η μέρα, όμως, δεν είναι μόνο μέρα γιορτής
Είναι μια μέρα προβληματισμού. Σε μια εποχή που δοκιμάζεται σε κάθε τομέα η αντοχή μας, δυστυχώς μεγάλος αριθμός γυναικών είναι αναγκασμένες όχι μόνο να μη φέρουν στη ζωή ένα παιδί αλλά και να διακόψουν την κύηση όταν «κατά λάθος» προκύψει.
Η πολιτεία φέρει τεράστια ευθύνη και υποχρέωση στην ενίσχυση της μητρότητας ώστε να αντιμετωπιστεί το τεράστιο θέμα της υπογεννητικότητας για το μέλλον της χώρας μας. Τα στοιχεία είναι σοκαριστικά για την Ελλάδα του σήμερα. Για την Ελλάδα μας που μειώνεται και γερνά δημιουργώντας αρνητικό ανθρώπινο ισοζύγιο κερδίζοντας άλλη μία αρνητική πρωτιά, αυτή της υπογεννητικότητας, όπως θα διαβάσετε αναλυτικότερα παρακάτω στις σελίδες μας.
Σήμερα, η εργαζόμενη μητέρα εκτός από τις επαγγελματικές της υποχρεώσεις, καλείται να καλύψει τις ανάγκες του σπιτιού της και να φροντίσει τα παιδιά της. Πώς να μπορέσει να συνδυάσει μια ισορροπημένη σχέση ανάμεσα στον πιο όμορφο, παραδοσιακό αλλά και τόσο απαραίτητο ρόλο της ως μητέρα, αλλά και την επαγγελματική της ιδιότητα που με πολύ κόπο έχει αποκτήσει;
Μέσα σε ένα τόσο εχθρικό και ρατσιστικό εργασιακό περιβάλλον άδικα μπαίνει σε δίλημμα να επιλέξει την εργασία και όχι τη μητρότητα λόγω οικονομικών δυσχερειών. Δυστυχώς, η ελληνική πολιτεία είναι απούσα και η χώρα βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Αυτή τη μέρα που τιμούμε τη ΜΗΤΕΡΑ,
ήθελα να συγχαρώ αλλά και να εκφράσω τον σεβασμό μου στις ηρωίδες μανούλες που χωρίς σύντροφο μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Μανούλες μόνες που επέλεξαν με περίσσιο θάρρος και κουράγιο να κρατήσουν και να γεννήσουν το μωράκι τους δίνοντας έναν άνισο αγώνα σε μία ανέτοιμη κοινωνία, ακόμα και σήμερα.
Τέλος,
θα ήθελα να κλείσω ευχαριστώντας τα τρία μου αγόρια που ήρθαν στη ζωή μου και κάνουν αυτή τη μέρα τόσο ξεχωριστή αλλά και όλες τις μέρες της ζωής μου. Δεν θα μπορούσα όμως να μη πω χρόνια πολλά και στη δική μου μανούλα, που κοιτώντας τα γλυκά της μάτια βλέπω μέσα ανιδιοτελή αγάπη, περηφάνια! Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ και με κάνεις ακόμα και σήμερα να νιώθω «ξεχωριστό παιδί».
Πηγή Natura nrg τ.104
