Το Δεκέμβριο του 2011, στην Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων ένας σπόρος αγάπης και συμπαράστασης προς το συνάνθρωπο φύτρωσε στους δρόμους της Αθήνας. Η κοινωνική κουζίνα «Ο άλλος άνθρωπος» και ο εμπνευστής της Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος, έδωσε νόημα, σάρκα και οστά στην έννοια αλληλεγγύη. Η ιστορία του είναι γνωστή, γέμισε πρωτοσέλιδα εφημερίδων, έγινε ταινία…
της Μαρίας Γκέκα
«Αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε την Κοινωνική Κουζίνα αφού είδαμε πολλούς ανθρώπους στις γειτονιές της Αθήνας, όλων των ηλικιών, εθνικοτήτων και από όλα τα κοινωνικά περιβάλλοντα, να ψάχνουν απεγνωσμένα στα απορρίμματα για λίγο φαγητό.
Η πρώτη μας αντίδραση ήταν να προετοιμάσουμε γεύματα στα σπίτια μας και να τα διανείμουμε. Ταυτόχρονα, ζητήσαμε από τους παραγωγούς-πωλητές των αγορών να μας προσφέρουν προϊόντα για την προετοιμασία γευμάτων που θα διανεμηθούν την επόμενη μέρα.
Στη συνέχεια βγήκε η πρώτη κατσαρόλα στον δρόμο -πριν 9 χρόνια σαν σήμερα- κι αποφασίσαμε να προετοιμάζουμε τα γεύματα επί τόπου, παρουσία ανθρώπων και να τα καταναλώσουμε όλοι μαζί, χωρίς διάκριση σε χρώματα, θρησκεία, εθνικότητα, προσπαθώντας να ξεπεράσουμε με αυτόν τον τρόπο την ντροπή και την ταλαιπωρία που αισθάνονται πολλοί».
9 χρόνια μετά, η Κοινωνική Κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος» δίνει καθημερινά το «παρών» αποδεικνύοντας ότι δεν ήταν μία ΜΚΟ που γεννήθηκε στη δεκαετία της κρίσης!
Στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ ΜΚΟ, δεν έχει νομική μορφή, τίτλους και επιχορηγήσεις. Παραμένει μια κίνηση αλληλεγγύης με μοναδικούς χορηγούς τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους που προσφέρουν τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης, χρόνο, υπηρεσίες και οικονομική στήριξη των λειτουργικών εξόδων.
Ψυχή όλων αυτών ένας σπουδαίος Άνθρωπος, ο Κωνσταντίνος, που μαγειρεύει καθημερινά με εκατοντάδες εθελοντές γύρω του που κάνουν το αυτονόητο: συμπαραστέκονται και προσφέρουν! Πάνω από 12.000.000 γεύματα για όλους !
«Δεν μοιράζουμε συσσίτιο ούτε κάνουμε φιλανθρωπία, λένε. Γιατί φιλανθρωπία είναι να δίνει αυτός που έχει σε αυτόν που δεν έχει. Αλληλεγγύη είναι προσφέρω. Είμαι ίσος με τον άλλον. Δεν τον λυπάμαι. Όπως δε θες να σε λυπούνται, έτσι να μη λυπάσαι κι εσύ. Μη κάνεις ποτέ, ότι δε σου αρέσει να σου κάνουν. Αυτές είναι οι βασικές μας αρχές.
Μαγειρεύουμε ζωντανά και τρώμε όλοι μαζί. Όλοι χωρίς διακρίσεις. Το φαγητό είναι το μέσον για να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας και ας είμαστε άγνωστοι. Η πείνα για τροφή ή για επικοινωνία είναι ίδια για όλους τους ανθρώπους, από όπου και αν προέρχονται, ανεξάρτητα από την ιστορία που κουβαλάει ο καθένας».
Από τις αρχές Μαρτίου του 2020, με το πρώτο lockdown η κοινωνική κουζίνα έπαψε να μαγειρεύει στις γειτονιές αλλά στο μικρό σπίτι της στον Κεραμεικό. Προσφέρει συσκευασμένες μερίδες φαγητού σε όποιον έχει ανάγκη, που τον πρώτο καιρό έφτασαν μέχρι και 3000 μερίδες.
Σήμερα συνεχίζουν στον ίδιο ρυθμό, ακούραστοι. Συγκεντρώνουν είδη πρώτης ανάγκης τρόφιμα και καθαριστικά. Πέρα από τις μαγειρεμένες μερίδες φαγητού προσφέρουν 45-50 σακούλες με βασικά είδη σε άπορες οικογένειες.
«Τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα τώρα», μας λέει η Έλενα Αγγελοπούλου, συνοδοιπόρος του Κωνσταντίνου σ’ αυτό το όμορφο ταξίδι προσφοράς. «Χρειαζόμαστε χέρια καθημερινά, όλα τα είδη μαγειρικής και καθαριστικά. Παλιότερα υπήρχε μεγαλύτερη βοήθεια. Tώρα ακόμα και οι άνθρωποι που βοηθούσαν έχουν στερέψει οικονομικά. Όνειρό μας είναι να καταφέρουμε να πάμε σε ένα μεγαλύτερο χώρο. Εδώ που είμαστε πληρώνουμε 550 ευρώ ενοίκιο αλλά ο χώρος είναι πολύ μικρός».
Κι όταν ρωτήσαμε γιατί ο Δήμος Αθηναίων δεν βοηθάει, η απάντηση ήταν κάθετη. «Βασική μας αρχή και φιλοσοφία είναι να μη ζητάμε. Η αλληλεγγύη προσφέρεται, δεν επιβάλλεται και η προσφορά γίνεται πάντα από καρδιάς και όχι …με χαρτιά».
Στην Κοινωνική Κουζίνα, (Μ. Αλεξάνδρου 122, Κεραμεικός), όποιος νιώθει την ανάγκη να βοηθήσει είναι καλοδεχούμενος …με όποιον τρόπο μπορεί!
Μπορείτε να προσφέρετε τρόφιμα για μαγείρεμα. Μπορείτε να συμμετέχετε στην πρωτοβουλία πιο ενεργά, βοηθώντας στο επί τόπου μαγείρεμα και τη διανομή.
(i) Ενημερωθείτε: ://oallosanthropos.blogspot.com/ Τ. 6940882355
⇒Σας ενδιαφέρει: Πράσινο Restart
