ΟικογένειαΠαιδίΟι αναμνήσεις χτίζουν το χαρακτήρα μας;

Οι αναμνήσεις χτίζουν το χαρακτήρα μας;

Τι σκέφτεστε και τι πιστεύετε για τον εαυτό σας; Τι είδους άνθρωποι είστε; Είστε δυνατοί ή αδύναμοι; Ηθικοί ή ανήθικοι; Εργατικοί ή τεμπέληδες; Όμορφοι, μέτριοι ή άσχημοι; Και όταν τελικά περιγράψει κανείς τον εαυτό του, τι είναι αυτό που τον κάνει να είναι τόσο σίγουρος πως αυτή η περιγραφή ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;

Ασπασία Γ. Τσιώτα – Ψυχολόγος, aspasia.tsiota@gmail.com

Η ιστορία ενός ατόμου ξεκινάει να σχηματίζεται πολύ νωρίς, ακόμη και πριν τη γέννησή του. Ξεκινάει με την πρώτη φαντασίωση των γονιών για τα παιδιά τους: Πώς θα είναι; Τι θα έχουν διαφορετικό και τι ίδιο με εκείνους; Τι προσδοκούν με χαρά και τι φοβούνται να αντιμετωπίσουν ή να δεχθούν πως θα έχει το δικό τους παιδί;

Η αίσθηση σχετικά με το ποιοι είμαστε αρχίζει να γίνεται ασυνείδητα αντιληπτή από το ίδιο το άτομο από τη στιγμή της σύλληψής του, την κυοφορία του (καθώς τα συναισθήματα της μητέρας έχουν σωματικό αντίκτυπο που το έμβρυο αφουγκράζεται) σε όλο και αυξανόμενο βαθμό από τη στιγμή της γέννησής του.

Για τον καθένα μας η ιστορία ξεκινάει διαφορετικά. Άλλος αποτελεί τον λόγο που οι δικοί του παντρεύτηκαν, άλλος αναμένεται να παίξει το ρόλο του σωτήρα που θα ανατρέψει τη ματαίωση που οι γονείς έχουν δοκιμάσει  στη ζωή τους και άλλος θα είναι η επιβεβαίωση πως εκείνοι τα καταφέρνουν. Αναλόγως με τις συνθήκες μέσα στις οποίες γεννιέται κάποιος και τα συναισθήματα που προκαλούνται στα πρώτα σημαντικά του πρόσωπα, θα «ντυθεί» με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά, θετικά ή αρνητικά που θα αντιστοιχούν σε αυτά τα συναισθήματα.

Οι προσδοκίες των γονιών μας επηρεάζουν την εικόνα μας

Συνήθως, αυτές οι άρρητες προσδοκίες αλλά και το σύστημα αξιών των γονιών επηρεάζει με ουσιαστικό τρόπο την αντίληψη της πραγματικότητας που οι ίδιοι κουβαλάμε. Αν ο γονιός θεωρεί πως τα παιδιά είναι το κέντρο της οικογένειας, είναι πολύ πιθανόν ότι τα παιδιά θα μεγαλώσουν με μία θετική αίσθηση γύρω από τις ανάγκες τους.

‘Οταν κάποιος πιστεύει πως τα παιδιά πρέπει να είναι πάντα υπάκουα, μπορεί ασυναίσθητα να ερμηνεύσει τα αναπόφευκτα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα που έχει ένα παιδί, ως ένα στοιχείο κακής συμπεριφοράς και κακού χαρακτήρα και να μεταφέρει στο παιδί του την αίσθηση πως είναι απείθαρχο ή δύστροπο.

Εάν κάποιος ασυναίσθητα περιμένει πως το παιδί του θα εκπληρώσει τα όνειρα που ο ίδιος δεν πραγματοποίησε, τότε το παιδί μπορεί να νιώθει ένοχο κάθε φορά που πάει να πραγματοποιήσει κάποια δική του επιθυμία που δεν ταυτίζεται με αυτή του γονιού του. Ή ακόμα αν κάποιος δίνει πάντα προτεραιότητα στον «κόσμο», τότε το παιδί του μπορεί να μεγαλώσει με την αίσθηση πώς προτεραιότητα έχει το να εκπληρώνονται οι ανάγκες των άλλων.

Οι εμπειρίες που προκύπτουν,

ερμηνεύονται με βάση τα όσα πιστεύουν οι γονείς και συνεπώς και εμείς (σε μεγάλο βαθμό) και γίνονται αναμνήσεις που μας δείχνουν τον τρόπο με τον οποίο να κάνουμε τα πράγματα.

Τις αναμνήσεις αυτές ή τουλάχιστον αυτό που εμείς συγκρατούμε και αποθηκεύουμε σε μορφή αναμνήσεων από τις εμπειρίες μας, τις χρησιμοποιούμε για να δημιουργήσουμε ένα αόρατο  σκίτσο του ποιοι είμαστε. Μάλιστα, με βάση αυτές τις αναμνήσεις συνήθως προσδιορίζουμε την επικοινωνία μας με άλλους ανθρώπους, δηλαδή το πώς φερόμαστε, το ποιοι είμαστε και τι είναι σημαντικό.

Ευτυχώς για εμάς η επιρροή που ασκείται από το πρώτο περιβάλλον φροντίδας, καθώς και τα συναισθήματα των ίδιων των ατόμων που το απαρτίζουν δεν είναι ούτε στατικά ούτε μοναδικά. Ένας γονιός παρ’ όλες τις προσδοκίες και τις φαντασιώσεις του, έχει σίγουρα στιγμές που λειτουργεί με τρόπο που αντιστοιχεί περισσότερο στην πραγματική εικόνα του παιδιού του ή αν δεν το κάνει εκείνος, υπάρχουν άλλα σημαντικά πρόσωπα του περιβάλλοντος που το κάνουν και δεν θα αφήσουν την αίσθηση εαυτού να διαμορφωθεί με έναν άκαμπτο τρόπο.

Οι εμπειρίες εμπλουτίζονται διαρκώς, είτε μέσα σε διαφορετικές στιγμές είτε μέσα από την εισροή νέων προσώπων και πληροφοριών στη ζωή μας. Ωστόσο, είναι σημαντικό κάποιες φορές να αναρωτιόμαστε σε σχέση με τις πρωταρχικές επιρροές που όχι μόνο ασκήθηκαν επάνω μας σε μία τρυφερή περίοδο της ζωής μας, αλλά  και στο υπόλοιπο της ζωής μας, καθώς αυτά που πιστεύουμε για τον εαυτό μας επηρεάζουν τις καταστάσεις μέσα στις οποίες  βρισκόμαστε, αλλά και το πώς λειτουργούμε.

Ποιοι είμαστε τελικά;

Το ποιοι είμαστε δεν είναι κάτι αντικειμενικό και τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας δεν είναι τίποτε περισσότερο από συγκυριακά, καθώς διαμορφώνονται μέσα από τους άλλους ανθρώπους και τις υποκειμενικές αντιδράσεις τους. Το να θεωρούμε τον εαυτό μας σαν μία σειρά από συγκεκριμένα και στατικά χαρακτηριστικά μπορεί να μας αφαιρέσει την ικανότητα να παρατηρούμε τις στιγμές που συμπεριφερόμαστε με διαφορετικούς τρόπους ή την ικανότητα να κατανοούμε με τι σχετίζεται η συμπεριφορά μας και άρα ο χαρακτήρας που εμφανίζουμε.

Η απώλεια των ικανοτήτων αυτών μπορεί να καταλήξει να μας στερήσει τη δυνατότητα της ευελιξίας και της διαπραγμάτευσης με τον εαυτό μας σχετικά με το ποιοι επιθυμούμε να είμαστε!

Πηγή: NaturaNrg #26

Εγγραφείτε σήμερα!

Αποκτήστε απεριόριστη πρόσβαση στο ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ Περιεχόμενό μας

NaturaBUZZ

- Advertisement -

Νεα

Δείτε Επίσης

Contact to Listing Owner

Captcha Code