Τι συμβαίνει όταν ένα τρίτο πρόσωπο εισέρχεται στη ζωή ενός ζευγαριού; Ποιος του δίνει την άδεια; Για ποιους λόγους ένας από τους δύο συντρόφους στρέφεται σε ένα νέο πρόσωπο για να καλύψει ένα μέρος ή το σύνολο των αναγκών του;
♦ Ασπασία Γ. Τσιώτα – Ψυχολόγος • aspasia.tsiota@gmail.com
Η απιστία είναι ένα φαινόμενο πολυδιάστατο, που εμπεριέχει πολλές αντιφατικές οπτικές, ανάλογα με τη σκοπιά που θα επιλέξουμε να το δούμε και πολλά συναισθήματα που εκτείνονται από την ικανοποίηση ως τις ενοχές και από την υποτίμηση του εαυτού μας ως την οργή για τον άλλο.
Συνήθως, όταν η απιστία αποκαλύπτεται αποτελεί την πιο εύπεπτη εξήγηση για την αποτυχία μίας σχέσης. Η απόσταση ανάμεσα στο ζευγάρι δικαιολογείται με βάση την ύπαρξη ενός τρίτου προσώπου και το κέντρο βάρους των συμπερασμάτων, αλλά και των συναισθημάτων των εμπλεκομένων μεταφέρεται εκεί.
Η πραγματικότητα είναι πως ένα ζευγάρι είναι μία εξ ορισμού ευαίσθητη και ευπαθής συναισθηματική ομάδα, που κάτω από συνθήκες έντασης θα οδηγηθεί ασυναίσθητα να ενσωματώσει ένα τρίτο πρόσωπο για να εκτονώσει το συναισθηματικό φορτίο.
Τι φταίει;
Η σχέση του ζευγαριού μπορεί να δυσκολεύεται να αντέξει διάφορα πράγματα στα οποία δεν έχουμε μάθει να εστιάζουμε και που πολλές φορές τα αγνοούμε, όπως ο φόβος να αφεθούμε απόλυτα στο σύντροφό μας ή η αδυναμία μας να βρούμε αποδοτικούς τρόπους να διεκδικήσουμε αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε, υπό την προϋπόθεση πως το γνωρίζουμε ξεκάθαρα (κάτι που πολύ συχνά δεν ισχύει και περιμένουμε πως ένας σύντροφος με μαγικό τρόπο θα το μαντέψει και θα το καλύψει).
Όσο αυτά τα θέματα ξεκάθαρα ή με έναν υπόγειο τρόπο υποσκάπτουν τη σχέση, η εμπλοκή ενός τρίτου προσώπου μπορεί άμεσα να αποφορτίσει από όλα τα δυσφορικά συναισθήματα, καθώς ο άπιστος από την πλευρά του ξεκινάει μία καινούρια προσπάθεια να βρει κάποιον άλλο να καλύψει τις ανάγκες του, ενώ ο σύντροφος που δέχεται την απιστία απαλλάσσεται από το βάρος να ικανοποιήσει αυτές τις ανάγκες.
Το άτομο που θα επιλέξει να αναζητήσει καινούριους ορίζοντες θα δικαιολογήσει τις ενοχές του μιλώντας για ανάγκες που δεν καλύπτονταν επαρκώς και θα παρακάμψει ή δε θα ανακαλύψει ποτέ τη δυσκολία του να διεκδικεί, να διαπραγματεύεται ή να αποσύρει τα συναισθήματα του από ένα άτομο, προτού τα ανακατευθύνει σε ένα νέο.
Το άτομο που θα δεχθεί την απιστία μπορεί και εκείνο για τους δικούς του λόγους να δυσκολευτεί να εμβαθύνει στις πραγματικές αιτίες που η σχέση δεν λειτούργησε και να επιλέξει να υποδείξει ως αποδιοπομπαίους τράγους είτε το σύντροφό του, είτε το τρίτο πρόσωπο, γεμάτος οργή. Σε ένα βαθμό, αυτή είναι και η πρώτη γραμμή άμυνας που διαθέτουμε, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με πολύ τραυματικά γεγονότα.
Το τρίτο «πρόσωπο»
Η απιστία μπορεί να έχει πολλά πρόσωπα. Μπορεί να είναι ένα άτομο νεαρότερο ή διαφορετικό από εμάς. Υπάρχουν όμως εξίσου πολλές πιθανότητες να είναι ένα διαδικτυακό παιχνίδι, το ποτό ή οποιαδήποτε άλλη συνήθεια αποξενώνει δύο ανθρώπους και δημιουργεί απόσταση ανάμεσά τους.
Είναι χρήσιμο λοιπόν, να έχουμε «τα μάτια μας ανοιχτά» και να επανεξετάζουμε συνεχώς τις καθημερινές τακτικές, που, ενώ υποκρινόμαστε πως προωθούν τη σχέση μας, τελικά μάς αφήνουν παραπονεμένους. Κι όλα αυτά εγκαίρως, όσο είμαστε μέσα σε αυτή κι όχι όταν πια καλούμαστε να επανεξετάσουμε, έξω από αυτή τα συντρίμμια της.
Πηγή: NaturaNrg #15
