Ορθοπεταλιές, μήπως κι αλλάξουμε νοοτροπία; Το Σάββατο, 26 Μαΐου, ποδηλάτες αλλά και οργανώσεις από όλη την Αθήνα, ξεκίνησαν να αποκλείσουν τον παράδρομο του ΣΕΦ. Αιτία, ένας απρόσεκτος οδηγός που παρέσυρε τέσσερις συμποδηλάτες μας, στέλνοντάς τους στο νοσοκομείο. Και πριν από αυτό, ο θάνατος 14χρονου ποδηλάτη που παρασύρθηκε από αυτοκίνητο στην Πάτρα. Λίγες μέρες αργότερα, οδηγός αυτοκινήτου (αστυνομικός) που βρέθηκε σε κατάσταση μέθης, παρέσυρε και τραυμάτισε ελαφρά δυο ποδηλάτες που έπαιρναν μέρος σε ποδηλατοπορεία διαμαρτυρίας.
του Γιώργου Λιαδή
Όσοι έχουν πάει για ποδηλατάδα στον παράδρομο του ΣΕΦ, γνωρίζουν πως θα συναντήσουν δύο ειδών οδηγούς αυτοκινήτων. Τους μαθητευόμενους, που πάνε φυσικά αργά και δεν ενοχλούν στο ελάχιστο και τους “κάγκουρες” που εκμεταλλεύονται τον άδειο δρόμο για να τρέχουν και να κάνουν “μπατιλίκια”. Έτσι, ο ήρεμος παράδρομος της παραλιακής, που προσφέρεται για κάθε είδους δραστηριότητα, έχει καταληφθεί από τους ανεγκέφαλους.
Η ατιμωρησία φυσικά δεν είναι η γενεσιουργός αιτία αυτής της συμπεριφοράς, αν και ευθύνεται για τη γιγάντωση του φαινομένου. Εξάλλου, ακόμα κι αν υπήρχε κάποια – υποτυπώδης έστω- αστυνόμευση στον παράδρομο, οι ανεγκέφαλοι θα πήγαιναν αλλού και το πρόβλημα απλώς θα άλλαζε χώρο και τόπο αντί να διορθωθεί. Είναι θέμα νοοτροπίας, αυτή ευθύνεται για τους τραυματισμούς και το θάνατο του παιδιού.
Είναι θέμα νοοτροπίας
Η νοοτροπία που κάνει κάποιους – τόσο πολλούς – να γυρίζουν το κεφάλι και να κοιτούν σαν χάνοι το “φτιαγμένο” αυτοκίνητο που μουγκρίζει απέναντι από τις καφετέριες, ενώ ο ιδιοκτήτης του καμαρώνει, καθώς συγκεντρώνει τα βλέμματα. Η ίδια νοοτροπία που θεωρεί πως δεν είναι κακό να τρέξεις λίγο παραπάνω ή να βάλεις τη μουσική στο τέρμα όταν οδηγείς. Ίσα-ίσα που μπορεί να θεωρηθεί και ως “επανάσταση”. Απέναντι σε τι; Στο κατεστημένο της συνύπαρξης των ανθρώπων, ίσως…
Η ίδια νοοτροπία που κάνει κάποιους να πιάνουν το τιμόνι μεθυσμένοι, αφού είναι καταπληκτικοί οδηγοί και “το έχουν”. Μέχρι να ανακαλύψουν πως δεν έχουν τίποτα και πως κάθε φορά που οδηγούν μεθυσμένοι, όταν χρειαστεί να κάνουν μια επιλογή, θα πάρουν πάντα τη χειρότερη απόφαση.
Για να αλλάξει αυτή η νοοτροπία, χρειάζεται δράση από όλους μας. Χρειάζεται να χλευάσουμε αυτόν που περνά το κόκκινο ή που τρέχει. Ένας – δυο – δέκα – είκοσι, θα αναρωτηθεί μήπως δεν τον βλέπουν πια σαν σούπερ ήρωα, θα σοκαριστεί ενδεχομένως ανακαλύπτοντας πως κανείς δεν τον θεωρεί σαν κάτι ιδιαίτερο και πως τζάμπα πήγε η φιγούρα. Και χρειάζεται να δίνουμε εμείς οι ίδιοι το παράδειγμα, αρνούμενοι να οδηγήσουμε (οποιοδήποτε όχημα), αν έχουμε πιει.
Το ποδήλατο είναι ένα απόλυτα ασφαλές όχημα και είναι λογικό να αυξάνονται τα ατυχήματα όσο αυξάνονται οι ποδηλάτες. Οι τέσσερις του παραδρόμου θα μπορούσαν να ήταν πεζοί που βγήκαν να κάνουν τη βόλτα τους. Αν κάποιος αποφεύγει το ποδήλατο γιατί το θεωρεί επικίνδυνο, το ίδιο θα έπρεπε να κάνει και για το περπάτημα, πράγμα εντελώς παράλογο. Αντιθέτως, όσο περισσότεροι γινόμαστε και όσο πιο δυναμικά διεκδικούμε το χώρο μας στο δρόμο τόσο πιο πολύ θα μας συνηθίζουν οι οδηγοί και τόσο πιο ασφαλείς θα είμαστε.
www.zoi-podilato.com
