Σε αυτό το δίωρο εξερευνούμε την αναπνοή μέσα από το alter ego της, τον θώρακα.
Η αναπνοή κινεί τον θώρακα και ο θώρακας δίνει χώρο στην αναπνοή να κινηθεί. Μία σχέσης εξουσίας και την ίδια στιγμή μία σχέση απελευθέρωσης.
Το συναισθηματικό τραύμα επηρεάζει την αναπνοή και τη στάση και κάνει τον θώρακα και τα πλευρά να φαντάζουν κολλημένα οδηγώντας σε έναν φαύλο κύκλο ακινητοποίησης: τα πλευρά μου είναι δύσκαμπτα, η αναπνοή μου γίνεται ρηχή. Η αναπνοή μου είναι ρηχή, τα πλευρά μου κινούνται λιγότερο κτλ. Και τότε ο θώρακας γίνεται φυλακή.
Πώς μπορεί η επίγνωση των σημείων κίνησης του θώρακα και της αναπνοής να μας απαλλάξει από κρατήματα πόνου, άγχους και άλλων προκλήσεων; Πώς μπορούμε μέσα από την επίγνωση να ξεδιπλώσουμε το δυναμικό αυτής της αμφίδρομης σχέσης;
Η απελευθέρωση του θώρακα επιδρά σε πολλούς τομείς της λειτουργικότητάς μας από τη στάση, την ισορροπία, τον συντονισμό και την ευλυγισία μέχρι την νοητική και συναισθηματική μας ευεξία.
Να μια ωραία πρό(σ)κληση!
