Πώς γίνεται ένα παιδί να έχει προβλήματα στην επικοινωνία, να δυσκολεύεται να συζητήσει με τους συνομηλίκους του, να τους αποφεύγει γιατί δεν μπορεί να τους καταλάβει, να μην μπορεί να παίξει μαζί τους, γιατί δεν καταλαβαίνει τους κανόνες των παιχνιδιών;
Της Μαρίας Γκέκα. Photo: Timothy Archibald
Τα παιδιά με σύνδρομο Αsperger αντιλαμβάνονται τον κόσμο διαφορετικά από εμάς τους άλλους. Συχνά πιστεύουν ότι όλα κινούνται μ’ ένα παράξενο ρυθμό. Γιατί άλλα λέμε και άλλα εννοούμε; Γιατί οι κοινωνικές σχέσεις είναι τόσο περίπλοκες και τόσο συναισθηματικά φορτισμένες;
Το Σύνδρομο Άσπεργκερ (Asperger) θεωρείται πάθηση που ανήκει στις διαταραχές του Αυτιστικού Φάσματος, αφού πρόκειται για μια αναπτυξιακή διαταραχή που επηρεάζει τον τρόπο επικοινωνίας και τις σχέσεις ενός ατόμου με το περιβάλλον του. Συχνά θεωρείται ότι όλοι όσοι έχουν Αυτισμό και έχουν υψηλές επιδόσεις, φέρουν το Σύνδρομο Asperger.
Ωστόσο, είναι γνωστό σήμερα ότι υπάρχουν αρκετές άλλες μορφές Αυτισμού, αυτές του αποκαλούμενου ως “Λειτουργικού Αυτισμού”, όπου τα άτομα αποδίδουν με υψηλές επιδόσεις, χωρίς να εμφανίζουν αυτά καθαυτά τα συμπτώματα του Συνδρόμου Asperger.
Echolilia: μια φωτογραφική συνομιλία ενός πατέρα με τον αυτιστικό γιο του
Ο Timothy Archibald σε μια προσπάθεια κατανόησης του κόσμου του γιου του. Το πρότζεκτ Echolilia, όπως ονόμασε αυτή τη σειρά φωτογραφιών, υποστηρίζει πως τον βοήθησε να κατανοήσει τον κοινωνικά απομονωμένο κόσμο του παιδιού του. Μία υπέροχη σειρά που με ποιητικό, ωστόσο ρεαλιστικό, τρόπο, διεισδύει στον άγνωστο και απέραντο κόσμο των ιδιαιτεροτήτων.
Συγκεκριμένα, ο ίδιος αναφέρει το εξής: “O μεγαλύτερος γιος μου γεννήθηκε το 2001. Ήταν πάντα ένα παιδί που «βάδιζε» στο δικό του ρυθμό. Όταν ήταν 5 ετών, ξεκινήσαμε τις φωτογραφίες ως έναν τρόπο κοινής συνάντησης και κατανόησης. Λίγο μετά που ξεκίνησε το πρότζεκτ, ο Elijah διαγνώστηκε με αυτισμό.
Αν και η διάγνωση μού έδωσε τη δυνατότητα να κατανοήσω καλύτερα τον γιο μου, δεν έπαψε ποτέ η ανάγκη να δημιουργήσω μια συναισθηματική γέφυρα μαζί του..”
Η συνομιλία
“Echolilia” είναι μια εναλλακτική ορθογραφία του γνωστού όρου, “echolalia,” που χρησιμοποιείται από την αυτιστική κοινότητα για να περιγράψει τη συνήθεια της λεκτικής επανάληψης και αντιγραφής που χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά των αυτιστικών παιδιών. Μου άρεσε ως ιδέα: άλλωστε, η φωτογραφία είναι μια μορφή της αντιγραφής. Τα παιδιά είναι μια μορφή της επανάληψης. Και κοιτάζοντας το παιδί μου μέσω των φωτογραφιών μπόρεσα να δω τον εαυτό μου από την αρχή.
Ένα Χωνί
Όταν συνεργαζόμαστε, μερικές φορές τον οδηγώ εγώ, μερικές φορές με οδηγεί εκείνος, αλλά ο Eli συχνά κάνει κάτι αναπάντεχο … κάτι που εγώ ποτέ δεν ήμουν σε θέση να σκεφτώ.
Εξετάζουμε τις εικόνες μαζί με την ψηφιακή κάμερα και δοκιμάζουμε να τις επεξεργαστούμε, προσπαθώντας να τις βελτιώσουμε, προσδίδοντας πολλές κατευθύνσεις..
Κλειστό Σύστημα
“Οι πόρτες θα κλείσουν. Παρακαλώ σταθείτε μακριά από τις πόρτες.”
Ο Εli σε ένα παραμύθι
Είχαμε ένα μεγάλο πλαστικό δοχείο στο δωμάτιο και ο Eli έπαιζε με αυτό το προηγούμενο βράδυ. Νομίζω ότι τον ρώτησα αν θα ήθελε να κάνει κάποιες φωτογραφίες το πρωί χρησιμοποιώντας το κουτί . Ξεκίνησε απλώς να κάθεται όρθια ή να κρύβεται πίσω από αυτό. Τότε συνειδητοποιήσαμε ότι θα μπορούσε να χωρέσει μέσα ο ίδιος κουλουριασμένος σαν να ήταν σε ένα αυγό.
|
|
