Trail running

Το τρέξιμο στο βουνό – trail running – αποτελεί μια δυναμικά ανερχόμενη μορφή αθλητισμού. Αποτελεί κατηγορία αγωνισμάτων επίσημα αναγνωρισμένη, από την παγκόσμια αθλητική οικογένεια. Κάθε χρόνο διεξάγονται πρωταθλήματα σε όλα τα μέρη της γης, εθνικά και διεθνή, σε διάφορες αποστάσεις και για διάφορες ηλικιακές κατηγορίες. Διεξάγονται επίσης, δεκάδες ανοιχτοί αγώνες που προσελκύουν από κάθε γωνιά της γης χιλιάδες λάτρεις των δρόμων και εραστές της φύσης, στις πλαγιές και τα υψίπεδα των πιο διάσημων βουνών του κόσμου.

♦ της Μαρίας Γκέκα

Νιώθεις ότι σε στρεσάρει η πόλη; Άφησε το διάδρομο του γυμναστηρίου και τρέξε στο βουνό!

Στην Ελλάδα, με την πλούσια ορεινή διαμόρφωση και τα πανέμορφα βουνά, αρχίζει να πληθαίνει η αθλητική κοινότητα των ορεινών δρομέων. Οι διοργανωτές των αγώνων τρεξίματος βουνού ανοίγουν μονοπάτια που είχαν κλείσει εδώ και χρόνια λόγω της αστυφιλίας και της αποξένωσης από τη φύση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο πλέον πολυπληθέστερος, όσον αφορά τις συμμετοχές, αγώνας στο Ζαγόρι, στον οποίον ανοίχθηκαν 80 χιλιόμετρα μονοπάτια μοναδικής ομορφιάς σε μέρη που είχε αρκετά χρόνια να πατήσει άνθρωπος.

Η επαφή με τη φύση φέρνει τον άνθρωπο σε επαφή με τον ίδιο του τον εαυτό, το σώμα του, τις σκέψεις του και τα συναισθήματά του. Του προσφέρει μια αίσθηση ελευθερίας και άμεσης ευεξίας. Του δίνει τη δυνατότητα να αναμετρηθεί με τις δυνάμεις του και τα όριά του. Περπάτημα, τρέξιμο και επαφή με τη φύση μπορεί να γίνουν το αντίδοτο στην πεσμένη ψυχολογία μας στους καιρούς της κρίσης, και όχι μόνο!

Καθαρή αποτοξίνωση, δηλαδή, αλλά και ποικιλία παραστάσεων, αφού «δουλεύουν» όλες οι αισθήσεις: τα μάτια βλέπουν χρώματα, η ακοή γεμίζει ήχους, η όσφρηση απολαμβάνει πανέμορφες μυρωδιές, η αφή δυναμώνει ακουμπώντας τα φύλλα και τα δένδρα. Και φυσικά αναπνέεις καθαρό αέρα και η διάθεσή σου ανεβαίνει, αφού η αερόβια προπόνηση είναι το καλύτερο αντικαταθλιπτικό.

Γνώρισε το trail running

Το άθλημα ξεκίνησε όταν κάποιοι δρομείς αγνόησαν τα όρια της πόλης και τους ασφάλτινους δρόμους κι ανέβηκαν στα βουνά. Κάπως έτσι γεννήθηκε το trail running, που σημαίνει τρέξιμο στο βουνό. Αυτό είχε αποτέλεσμα να δημιουργηθούν σταδιακά δύο φυλές δρομέων. Από τη μία, οι «ασφάλτινοι» που το όνειρό τους παίρνει σάρκα και οστά σε ένα μαραθώνιο. Από την άλλη, οι «χωμάτινοι» που στόχος τους είναι κάποια μεγάλη διοργάνωση σε Ελλάδα κι εξωτερικό. Τα όρια ανάμεσα στα δύο είδη αθλημάτων είναι αρκετά ελαστικά και τίποτα δεν περιορίζει τους αθλητές να τρέξουν και στις δύο κατηγορίες.

Θέλοντας να μάθουμε περισσότερα για το trail running, η Νatura nrg συνάντησε δύο σπουδαίες αθλήτριες, την Ασημίνα Συλαίου και τη Γλυκερία Τζιατζιά, ζητώντας να μας «μυήσουν» στα μυστικά του ορεινού τρεξίματος και να μας «παρασύρουν» μαζί τους στα υπέροχα μονοπάτια της ελληνικής φύσης.

Ασημίνα Συλαίου:

για μένα το τρέξιμο στο βουνό είναι EΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΚΑΘΑΡΟ ΜΥΑΛΟ, ΑΕΡΑΣ, ΑΝΑΣΑ, ΖΩΗ!!

H Ασημίνα Συλαίου έχει διαγράψει μακρόχρονη και σημαντική πορεία στον αθλητισμό, ξεκινώντας από αγωνίσματα του στίβου και καταλήγοντας στα βουνά, όπου εδώ και χρόνια πρωταγωνιστεί είτε ως αθλήτρια, είτε ως διοργανώτρια και τεχνική διευθύντρια αγώνων ορεινού τρεξίματος. 

Τι είναι το trail running, σε τι επίπεδο βρίσκεται στην Ελλάδα και πώς μπορεί κανείς να συμμετέχει;

Το trail running είναι η ονομασία για το τρέξιμο στο βουνό και αφορά κάθε άνθρωπο που απλώς μπορεί ή θέλει να πάρει τα βουνά. Οποιοσδήποτε λοιπόν που έχει γερά πόδια μπορεί να ανέβει τρέχοντας στο βουνό (ή μάλλον οι περισσότεροι περπατώντας) αρκεί να έχει κάνει κάποια στοιχειώδη προπόνηση που αφορά αυτό το είδος τρέξιμου.

Κάθε δρομέας που τρέχει σε ασφάλτινο δρόμο μπορεί να τρέξει στο βουνό, αρκεί να μάθει κάποια βασικά πατήματα που θα του χρειαστούν στις κατηφόρες, διότι εκεί είναι που διαφέρει ο πρωτάρης από αυτόν που τρέχει και ξέρει το βουνό. Από την άλλη, όποιος θέλει μπορεί να λάβει μέρος σε διάφορους αγώνες, που πια έχουν κατακλύσει την Ελλάδα, από πολύ εύκολους για τους αρχάριους, έως πολύ μα πάρα πολύ extreme για τους γνώστες του trail.

Υπάρχουν σύλλογοι ή καθένας μπορεί σε ατομικό επίπεδο να δηλώσει συμμετοχή σε αγώνες; 

Δεν υπάρχουν ακόμα σύλλογοι που να στηρίζουν το trail running, κι αυτό γιατί δεν είναι ενταγμένο στην ομοσπονδία του ΣΕΓΑΣ ακόμα, πράγμα που πιστεύω δεν θα αργήσει να γίνει.
Στο εξωτερικό είναι πολύ διαδεδομένο, ενώ εδώ στην Ελλάδα νομίζω ότι ακόμα έχουμε πολύ δρόμο…

Παρ’όλα αυτά, υπάρχει ένα άτυπο πρωτάθλημα, πόσοι αγώνες το απαρτίζουν; Το χειμώνα γίνονται αγώνες;

Ναι, είναι μια σειρά από 7 αγώνες που οι αθλητές βαθμολογούνται ανάλογα με τη θέση που θα πάρουν, επιλέγοντας τους 5 από αυτούς. Έχω ήδη ξεκινήσει τις προετοιμασίες για ένα νέο πρωτάθλημα με στήριξη της ομοσπονδίας που θα αναδείξει τον Έλληνα και την Ελληνίδα πρωταθλήτρια βάσει των βαθμών από όλους τους αγώνες. Κάτι σαν πανελλήνιο πρωτάθλημα. Γίνονται φυσικά και κάποιες συναντήσεις με διάφορους χορηγούς για να μπορέσει το πρωτάθλημα να δίνει χρηματικά έπαθλα στην πρώτη δεκάδα της τελικής κατάταξης. Όλα αυτά βρίσκονται σε μια σωστή πορεία έτσι ώστε το 2017 να ξεκινήσει. Και φυσικά όλο το χρόνο γίνονται αγώνες, με προτεραιότητα πάντα την ασφάλεια των αθλητών.

Μάλιστα, κάποιοι μεγάλοι αγώνες έχουν μπει στο διεθνές καλεντάρι, και προσελκύουν και ξένους αθλητές… Ο αγώνας στη Ζήρεια (garmin ziria skyrace) ήταν για χρόνια στο παγκόσμιο πρωτάθλημα skyrace “φέρνοντας” τους καλύτερους αθλητές παγκοσμίου επιπέδου να τρέξουν στον αγώνα και να καταταγούν στο ξένο πρωτάθλημα.

Ασχολείσαι παρά πολλά χρόνια με τον αθλητισμό, έχοντας περάσει από όλα σχεδόν τα αγωνίσματα (στίβος, δρόμος, βουνό) με πολλές επιτυχίες, τι είναι εκείνο που αγάπησες περισσότερο;

Ανέκαθεν μου άρεσε το βουνό, και πάντα ήθελα να το ανέβω κάπως γρηγορότερα αλλά πάντα με τα πόδια… Έτσι κάποια στιγμή που έμαθα για τον Ορειβατικό Μαραθώνιο του Ολύμπου και για κάποιους αγώνες περιπέτειας εδώ στην Αθήνα γνώρισα τους κατάλληλους ανθρώπους που μου έμαθαν τα πρώτα μυστικά του trail running.

Τι σημαίνει για σένα το τρέξιμο στο βουνό; Και ποιες θυσίες ένιωσες ότι έκανες όλα αυτά τα χρόνια; Τι στερήθηκες και τι κέρδισες;

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΚΑΘΑΡΟ ΜΥΑΛΟ, ΑΕΡΑΣ, ΑΝΑΣΑ, ΖΩΗ!! Όταν αγαπάς κάτι δεν νιώθεις ότι στερείσαι τίποτα, μάλλον οι άλλοι σε στερούνται όταν εσύ λείπεις ώρες παίρνοντας τα βουνά…

Ποιος αγώνας είναι στην “καρδιά” σου;

Ένας και μοναδικός, ο δικός μου αγώνας, που από την πρώτη στιγμή που είδα την περιοχή, το βουνό, τη θέα ονειρεύτηκα τον “δικό μου” αγώνα, τον “δικό μου” τόπο! ZIRIA SKYRACE ο αγώνας στη Ζήρεια με εκκίνηση και τερματισμό το χωριό Γκούρα στην Ορεινή Κορινθία, τόπος ευλογημένος για μένα, που κρύβει πολλές φορές τις ομορφιές του κάτω από ένα πέπλο ομίχλης χειμώνα-καλοκαίρι.

Ποιοι είναι οι σημαντικότεροι αγώνες που έκανες φέτος;

Σιγά-σιγά θέλω να απέχω αγωνιστικά από την πρωτιά, μου αρέσει περισσότερο να βοηθάω τους αθλητές δίνοντάς τους τις κατάλληλες συμβουλές για τον εξοπλισμό τους ή ακόμα και για κάποιο αγώνα. Ακόμα και αν βρεθώ σε μια διαδρομή αγωνιστικά τρέχοντας για την νίκη, κάποια στιγμήν θα με δεις να “χαζεύω” μιλώντας στο διπλανό μου για κάτι που μπορεί να τον βοηθήσει στην μετέπειτα πορεία του στο trail running

Ποια τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια;

Επαγγελματικά σχέδια; Κρύβω καλά τα χάλκινα επαγγελματικά μου σχέδια και προς το παρόν δίνω βάση στη σωστή πώληση του εξοπλισμού για το βουνού, τη δημιουργία του Πανελλήνιου πρωταθλήματος βουνού και τη δημιουργία ομάδας skyrace trail team, που στόχο θα έχει να μπορούμε να κατακτούμε τις “κορυφές” με άνεση, χαμόγελο, καλή παρέα και πάντα με ασφάλεια.
Στα σκαριά είναι και η ομάδα των γυναικών που προσπαθεί να βρει χρόνο μέσα στην καθημερινότητα της γυναίκας που θέλει να ασχοληθεί με το βουνό, σωστά, μεθοδευμένα και πάνω από όλα στις ώρες που εκείνη θα διαλέξει να γυμναστεί.

Γλυκερία Τζιατζιά:

μέσα από το ορεινό τρέξιμο, έχω διδαχτεί την απλότητα. Όπως για να τρέξεις στο βουνό πρέπει να είσαι απλός, χωρίς πολλά “φτιαξίματα”, έτσι πιστεύω πως πρέπει να είναι και η ζωή μας. Απλή, ανάλαφρη, χωρίς πολλά “φορτία”.

Είναι ένα φρέσκο, όμορφο κορίτσι που αποφάσισε να ασχοληθεί ενεργά με τον αθλητισμό πριν από δύο χρόνια, όταν και ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το ορεινό τρέξιμο. Όχι μόνο έχει χτίσει ένα δυνατό όνομα στο χώρο, αλλά καταφέρνει να τερματίζει σταθερά στην 1η θέση της γενικής κατηγορίας γυναικών σε όλους σχεδόν τους αγώνες της χώρας.

Για το πώς ξεκίνησε αυτή η όμορφη περιπέτεια, μας μιλάει η ίδια: Είμαι 24 ετών, αποφοίτησα πριν λίγους μήνες από το ΑΤΕΙ Φυσικοθεραπείας της Στ. Ελλάδας, ζω στην Αθήνα και προσπαθώ να γίνω καλή αθλήτρια. Μου αρέσει πολύ η Ευρώπη, γι’ αυτό και μέρος των σπουδών μου συνεχίστηκε στην Ολλανδία και την Πορτογαλία. Το πρόγραμμα της μέρας μου δεν μου επιτρέπει να ασκώ το επάγγελμα που σπούδασα και αγαπώ πολύ, οπότε η ζωή μου επικεντρώνεται κυρίως στις προπονήσεις.

Η ενασχόλησή μου με το ορεινό τρέξιμο έφερε μεγάλη αλλαγή στη ροή της προηγούμενης ζωής μου, που φυσιολογικά είτε θα συνέχιζα τις σπουδές μου είτε θα εργαζόμουν. Αντ’ αυτού, έχω επιλέξει, να ακολουθήσω έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο, γεμάτο προσπάθεια, μόχθο, επιμονή, αγωνία, ελευθερία, ανηφόρες και κατηφόρες! Δεν γνώριζα καν την ύπαρξη του αθλήματος μέχρι που δηλώθηκα τυχαία σε έναν αγώνα – πιστεύοντας ότι πρόκειται για αγώνα στην άσφαλτο. Η δοκιμή, από ό,τι φαίνεται, με έπεισε.

Το 2014, το κοινό σε ψήφισε ως “μεγαλύτερη ελπίδα για το μέλλον”, ενώ το 2015 ως “καλύτερη αθλήτρια trail”. Το 2016, δυο χρόνια μετά την πρώτη σου συμμετοχή στο άθλημα θεωρείσαι μεγάλο ταλέντο. Πώς νιώθεις εσύ για όλα αυτά τα επιτεύγματα;

Δεν έχω καταλάβει ακριβώς πώς πέρασαν αυτά τα δύο χρόνια. Ο πρώτος μου αγώνας με ενθουσίασε τόσο, κι έτσι άρχισα να τρέχω κάθε μέρα. Μου άρεσε τόσο, που κι αν δεν είχα το χρόνο στην καθημερινότητά μου, πάντα έβρισκα τρόπο να τρέξω. Θυμάμαι να πηγαίνω τρέχοντας στο νοσοκομείο που έκανα τις κλινικές εκπαιδεύσεις στις 6 το πρωί, έχοντας δώσει τη στολή μου σε φίλους μου για ν’ αλλάξω μόλις φτάσω στο θάλαμο. Έτρεχα και τρέχω επειδή με ευχαριστεί. Νιώθω πολύ όμορφα για όλα αυτά που έχω καταφέρει και δεν πιστεύω πως αποδίδονται σε κάποιο ταλέντο που έχω, αλλά σε δουλειά που έχουμε κάνει στην προπόνηση.

Οι μαραθώνιοι βουνού έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά σε σχέση με τους “ασφάλτινους” και επομένως και διαφορετικές δυσκολίες. Ποιες είναι αυτές;

Είναι αρκετά διαφορετικό άθλημα το ορεινό τρέξιμο, μολονότι πρόκειται για τρέξιμο. Η διαφορετικότητά του έγκειται στο ότι αφορά κίνηση σε ορεινό πεδίο (διαφορετικό υψομετρικό προφίλ, τεχνικό τερέν/μονοπάτια, καιρικές εναλλαγές και γενικά πιο ακαθόριστες εξωτερικές συνθήκες). Θα λέγαμε ότι πρόκειται για ένα πιο “εκτεθειμένο” άθλημα, αφού ο αθλητής πρέπει να έχει ικανότητες όχι μόνο να τρέξει, αλλά να αντιμετωπίσει και άλλους παράγοντες. Το άθλημά μας απαιτεί δεξιότητες και εξοικείωση με το περιβάλλον του βουνού, έτσι ώστε να μην υπάρχει το στοιχείο του φόβου. Ενεργοποιούνται θα λέγαμε περισσότερες αισθήσεις κι αυτό είναι που το κάνει τόσο ξεχωριστό.

Τι σου προσφέρει το trail running και γενικότερα η επαφή με τη φύση. Από την ενασχόλησή σου και μετά έχει αλλάξει κάτι μέσα σου, στην προσωπικότητά σου, στις επιλογές σου;

Είναι το καλύτερο “δώρο” που θα μπορούσε ποτέ να μου δοθεί! Οι στιγμές που ζω είναι μοναδικές. Πιστεύω πως επειδή έχω μεγαλώσει στην επαρχία είμαι πολύ εξοικειωμένη με την κίνηση σε εξωτερικό περιβάλλον, είναι κάτι που μου βγαίνει πολύ φυσικά, ως εξέλιξη του εαυτού μου. Σίγουρα έχω αλλάξει πράγματα στη ζωή μου μέσα από το ορεινό τρέξιμο. Ένα στοιχείο που έχω διδαχτεί είναι η απλότητα. Για να τρέξεις στο βουνό πρέπει να είσαι απλός, χωρίς πολλά “φτιαξίματα” και πράγματα μαζί σου, έτσι πιστεύω πως πρέπει να είναι και η ζωή μας. Απλή, ανάλαφρη, χωρίς πολλά “φορτία”.

Σε πόσους αγώνες πήρες μέρος για το 2016, ποιος είναι ο επόμενος αγώνας που θα τρέξεις και γενικότερα τα σχέδιά σου για το μέλλον;

Από τον Ιανουάριο έχω λάβει μέρος σε περίπου 15 αγώνες, με τελευταίο τον Matterhorn Ultraks στο Zermatt της Ελβετίας πριν λίγες ημέρες. Είναι πάρα πολλοί, αν αναλογιστώ πως οι 5 ήταν πάνω από 40 χιλιόμετρα. Οπότε, εφόσον χειμωνιάζει, και οι αγώνες ορεινού τρεξίματος μειώνονται, θα προτιμήσω να μη συμμετάσχω άλλο αγώνα άμεσα. Για τον επόμενο ένα μήνα θα κάνω αρκετές προπονήσεις με ποδήλατο, ίσως λίγο τρέξιμο, λίγες διακοπές και γενικά θα είναι μια περίοδος ανάρρωσης. Μελλοντικά, αν και δεν υπάρχει κάποιο ακριβές πλάνο ακόμη, σίγουρα θα επικεντρωθούμε σε αγώνες του εξωτερικού την άνοιξη.

Πιστεύεις ότι το trail running ως άθλημα έχει μέλλον στη χώρα μας; Μπορεί να προσελκύσει περισσότερους νέους;

Είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντική η συνεχής αύξηση των αθλητών ορεινού τρεξίματος στους αγώνες της χώρας μας. Για παράδειγμα, 300 δρομείς έτρεξαν φέτος για πρώτη τους φορά στον Olympus Marathon. Αριθμός εξαιρετικά υψηλός για ένα άθλημα που τώρα ουσιαστικά ανθίζει στην Ελλάδα. Εύχομαι και ελπίζω να συμβάλλω με τον τρόπο μου, ώστε να αναπτυχθεί κι άλλο το άθλημα και να ενταχθούν περισσότεροι νέοι στο χώρο.

Πηγή: NaturaNrg #74