Η φωτογραφική μηχανή μπορεί να διδάξει τους ανθρώπους πώς να βλέπουν χωρίς μία μηχανή.
H παραπάνω φράση της σπουδαίας φωτογράφου Dorothea Lange (1895-1965) συμπυκνώνει όλη τη φιλοσοφία των σεμιναρίων που διοργανώνει από το 2017 έως σήμερα η Αγγελική Καστρινέλλη.
Πρόκειται για workshops αυτογνωσίας και εσωτερικής παρατήρησης, με μέσο τη φωτογραφία.
- Θέλετε να μας εξηγήσετε τι σημαίνει για σας η παρακάτω φράση που ξεκινά και την εισαγωγή στο σεμινάριό σας; «Η φωτογραφική μηχανή μπορεί να διδάξει τους ανθρώπους πώς να βλέπουν χωρίς μία μηχανή».
Κατά τη διαδικασία της φωτογράφησης παρατηρούμε τον κόσμο γύρω μας με κείνη την απόλυτη προσοχή που μας επιτρέπει να βιώνουμε στο έπακρο την κάθε στιγμή σαν αιωνιότητα (αιώνιο παρόν).
Η εμπειρία αυτή μάς προσφέρει τη δυνατότητα να απεκδυθούμε το βλέμμα της συνήθειας και να ενδυθούμε τον ρόλο του παρατηρητή που μας επιτρέπει να δούμε τον κόσμο με μια διαφορετική οπτική και να ανακαλύψουμε την ομορφιά, το μεγαλείο και τον πλούτο που μας περιβάλλει.
Όταν λοιπόν αυτή η βιωματική, και εν πολλοίς ασυνείδητη, διαδικασία που μας συμβαίνει όταν φωτογραφίζουμε, καλλιεργηθεί έτσι ώστε να γίνει συνειδητή, τότε αυτή η διαφορετική οπτική μεταφέρεται και στη ζωή μας αλλάζοντας προς το καλύτερο τη σχέση με τον εαυτό μας και τον κόσμο που μας περιβάλλει. Κι έτσι, οδηγούμαστε, μέσω της φωτογραφίας, από τη διεύρυνση του βλέμματος στη διεύρυνση του πνεύματος.
Μέσα από το σεμινάριο φωτογραφίας που θα κάνετε τον Ιανουάριο (22/1), και το οποίο απευθύνεται σε επαγγελματίες αλλά και σε ερασιτέχνες, λέτε πως είναι ένα μάθημα ζωής μέσα από τη φωτογραφία. Πώς το εννοείτε αυτό;
Τα 12 workshops του σεμιναρίου είναι αποτέλεσμα του συνδυασμού της Art Therapy με τις αρχές της καλλιτεχνικής φωτογραφίας και εμπεριέχουν ειδικά σχεδιασμένες φωτογραφικές ασκήσεις που έχουν σαν στόχο: το ξύπνημα του παρατηρητικού μας εαυτού, την αφύπνιση του βλέμματος και την έξοδό μας από τη ζώνη της συνήθειας, την καλλιέργεια της ενσυναίσθησης και της αποδοχής, την αύξηση της συνειδητότητας και της συναισθηματικής μας νοημοσύνης, την αφύπνιση της δημιουργικότητας μας.
Όλα τα παραπάνω είναι, νομίζω, μερικά από τα κύρια ζητούμενα όχι μόνον της τέχνης της φωτογραφίας αλλά μιας δημιουργικής ζωής που ντύνει την ύπαρξη μας με σκοπό και νόημα. Οι συμμετέχοντας σε αυτό το σεμινάριο εντρυφούν έτσι, όχι μόνον στη τέχνη της φωτογραφίας αλλά και σε εκείνη της ζωής.
- Γιατί το αναφέρετε ως βιωματικό;
Πρωτίστως γιατί οι συμμετέχοντες έχουν ενεργό συμμετοχή και καλούνται να πάρουν στα δικά τους χέρια το τιμόνι για να οδηγήσουν τον εαυτό τους και τη ζωή τους στη χώρα της μοναδικότητάς τους. Εγώ απλά δίνω τις ασκήσεις, τα τεχνάσματα και τα εργαλεία που χρειάζεται η δημιουργικότητα μας για να αφυπνιστεί και να ξεκινήσει το παιχνίδι! Ο I.Yalom λέει πως «για να μάθεις να παίζεις πιάνο χρειάζεσαι τεχνική, αλλά τελικά για να φτιάξεις μουσική πρέπει να ξεπεράσεις τη μαθημένη τεχνική και να εμπιστευτείς τις αυθόρμητες κινήσεις σου». Η εμπειρία που αποκτούν οι συμμετέχοντες σε αυτό το σεμινάριο λειτουργεί σαν προθέρμανση σε αυτή τη διαδικασία.
Να συμπληρώσω, επίσης, ότι το βιωματικό το αναφέρω γιατί η προσέγγιση που προτιμώ να κάνω στη φωτογραφική τέχνη δεν είναι νοητική. Δεν είναι δηλαδή μια προσέγγιση που βασίζεται στην «πληροφορία», την όποια κρίση / αξιολόγηση ή την εξωτερική γνώση. Ακολουθεί την συν-κινητική αλληλεπίδραση που μας οδηγεί, αθόρυβα και σιωπηλά, στην αφύπνιση της εσωτερικής μας γνώση και σοφίας.
- Η αυτογνωσία και η αυτοπαρατήρηση γίνονται όλο και πιο δύσκολες στις μέρες μας λόγω των έντονων ρυθμών της ζωής μας. Η φωτογραφία είναι ένα μέσο που θεωρείτε πως βοηθάει για να προσεγγίσουμε τον εαυτό μας περισσότερο;
Η φωτογραφία, έντονα συνυφασμένη καθώς είναι με τη σύγχρονη ζωή, γίνεται μάρτυρας του ότι ζούμε και του τι ζούμε. Στο σεμινάριο «Inner Vision Photography Workshop» δίνουμε την ευκαιρία στο τόσο αγαπητό αυτό μέσο να γίνει ο καθρέφτης που θα μας βοηθήσει να γνωρίσουμε τον αυθεντικό εαυτό μας και να κατανοήσουμε τα μαθήματα που πρέπει να πάρουμε για να γεμίσουμε το ταξίδι μας στον κόσμο, με συναισθήματα και ουσία.
Μαθαίνοντας να βλέπουμε τις φωτογραφίες μας σαν καθρέφτες που αντανακλούν τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τα όνειρα, τις δεξιότητες της πιο ασυνείδητης πλευράς μας, δίνουμε την ευκαιρία στο εαυτό μας να εκφραστεί δημιουργικά και να αναδείξει τη μοναδικότητα που διακρίνει τον καθένα από μας.
Μέσα από τη φωτογραφία μαθαίνουμε πώς να ξαναγράφουμε την προσωπική μας ιστορία, με φως (αντί για λέξεις).
Mαθαίνουμε πώς να μεταποιούμε σκέψεις, συναισθήματα, ιδέες και βιώματα που μας στοιχειώνουν ή που έχουμε κρύψει βαθιά. Πώς να δημιουργούμε τις συνθήκες για μια διορθωτική εμπειρία. Και πώς να φτιάχνουμε τη ζωή μας όπως φτιάχνουμε τις εικόνες μας, με την ίδια χαρά και την ίδια επιτακτική επιθυμία για ομορφιά!
- Ποια ήταν η πιο σπουδαία στιγμή της καριέρας σας;
Η στιγμή που διαπίστωσα πόσο στενά συνδέονται τα προσωπικά με τα φωτογραφικά μου βιώματα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή νόμιζα ότι η τέχνη και η ζωή μου ήταν δύο εντελώς ξεχωριστά πράγματα. Από τη στιγμή που το συνειδητοποίησα αυτό, άρχισα να εντρυφώ συστηματικά σε αυτή τη συνάφεια που με οδήγησε στη πορεία της ζωής μου στην σπουδή της Art Therapy, αποτέλεσμα της οποίας είναι και το σεμινάριο που συντονίζω.
- Ποια φωτογραφική λήψη σας στιγμάτισε και γιατί;
Οι πρώτες λήψεις που έκανα οδηγώντας με το αυτοκίνητο, εν κινήσει! Οι λήψεις αυτές είχαν σαν αποτέλεσμα μια σειρά από «φλου» φωτογραφίες που με οδήγησαν στη συνειδητοποίηση ότι αυτή είναι η αληθινή μορφή του κόσμου γύρω μου και όχι η συμπαγής εικόνα που αντιλαμβάνεται η βιολογική μου όραση! Στην αληθινή πραγματικότητα, της κβαντικής φυσικής, ο κόσμος πάλλεται και δονείται!
Οι λήψεις εκείνες εξελίχθηκαν με τον καιρό σε ένα πολύ ενδιαφέρον, για μένα, project που εξέθεσα πέρυσι την άνοιξη με τον τίτλο Ph..ant..asmata.
- Υπάρχει κάποιος φωτογράφος που θαυμάζετε;
Είναι πολλοί οι φωτογράφοι που θαυμάζω. Υπάρχουν όμως κάποιοι ανάμεσά τους που με εμπνέουν ιδιαίτερα. Σε αυτούς θα έβαζα τον Kertesz, τον Meatyeard, τον Izis, την Julia Margaret Kameron, τον Brassai, τον Sudek, τον Bernard Plossu, την Suzanne Lafont.
- Θέλετε να μας γράψετε 3 οικολογικές συμβουλές για να κάνουμε τον πλανήτη μας λίγο πιο «φυσικό» απ’ ό,τι είναι τώρα;
Η συμβολή μου στη μείωση κάθε είδους ρύπανσης, η χρήση του νερού ως πολύτιμου αγαθού και η αποφυγή της χρήσης του πλαστικού είναι τρία πράγματα που βρίσκονται ενταγμένα στην καθημερινότητά μου. Κι αυτή η καθημερινή δέσμευση είναι, νομίζω, που μπορεί να συμβάλλει στη διεύρυνση της συνειδητότητας μας και στη σεβάσμια συμπεριφορά μας προς το πλανήτη που μας φιλοξενεί. Αυτό λοιπόν έχω να προτείνω και στους άλλους. Την τήρηση σε καθημερινή βάση 3 δεσμεύσεων που βοηθούν το περιβάλλον να πάρει μια βαθιά ανάσα.
Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας
Μαρία Γκέκα, natura nrg
Η Αγγελική Καστρινέλλη ασχολείται με τη φωτογραφία από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Αρχικά, ασυναίσθητα, φυσικά. Στη συνέχεια με επαγγελματική εξειδίκευση.
Από παιδί μπορούσε ν’ απομονώσει τις εικόνες που οι γύρω της δεν έβλεπαν. Οι σκηνές της αθέατης ζωής περνούσαν σταδιακά από έναν επεξεργαστή συναισθημάτων και βιωμάτων και έδιναν, την κατάλληλη στιγμή, νόημα στις καλλιτεχνικές δημιουργίες της, στην προσωπική και επαγγελματική της εξέλιξη.
Η ίδια συντονίζει από το 2017 σεμινάρια αυτογνωσίας και εσωτερικής παρατήρησης με εργαλείο το φωτογραφικό φακό.
Πηγή: naturanrg
